VIPER

Chapter 8: Routine

Arshen's PoV:

I glanced at the my wristwatch. Palihim akong napadaing.

Napalinga-linga naman ako sa mga classmate kong mukhang atat na atat nang lumabas. Well, pare-parehas lang kami ng nararamdaman.

Hayst. Sino ba naman kasi ang hindi? Kanina pa time pero hindi pa rin nagdidismiss itong si Sir. Overtime na sya eh. Baka naman pwedeng ituloy nya na lang next meeting. Ayaw atang magpaawat.

Suddenly, nakita kong nagtaas ng kamay si Sean. Isa sa mga classmate ko.

"What is it, Mister Sean?" Masungit na tanong ni Sir habang nakataas pa ang isa nyang kilay.

"O-Overtime na po kayo, Sir." I can sense that his nevous just from his tone. Well who wouldn't be?

But woaaah! Ang tapang nya huhu. Ang galing. He's our hero now and we must protect him.

Unti-unting bumaba ang nakataas na kilay ni Sir. Parang kumalma bigla. He checked the time.

"Oh my bad. Kanina pa pala time. Oh well, alam ko namang nag-enjoy kayo sa tinuturo ko." Nakangiti nitong saad nito at halos kaming lahat ay napangiwi.

Yeah right. Talagang nag-enjoy kami. *Insert sarcasm here*

He started to gather his thing. "You may now leave the classroom. Class dismiss." At lumabas na rin. Mukhang sya rin ay excited nang umuwi.

Napahiyaw kaming lahat at agad na inaayos ang aming mga gamit. I exited the room at mabilis na naglakad papalayo.

Medyo kakaunti na lang ang mga students na nakikita ko dahil nga kanina pa ang dismissal time. 'Yung iba pa ngang teacher eh ang aga-aga magpauwi. Hmp.

We can't relate.

While walking, hindi ko alam kung bakit pero feeling ko ay may nakalimutan ako. Hmm... Ano kaya 'yun?

Isip. Isip. Isip.

Oh my shems! Si Yana pala!

I mentally cursed at agad na naglakad pabalik. Mabuti na lang talaga at hindi pa ako masyadong nakakalayo. 

Halos lakad-takbo na ang ginagawa ko dahil sa kabilang building pa ang classroom nya. Alam nyo naman na atat ang isang 'yun. Well, hindi naman talaga dapat pinag-aantay ang mahal na reyna.

Gusto kong sampalin ang sarili ko. Sa dami ba namang bagay ay 'yun pa talaga ang nakalimutan ko. Ugh!

Malayo pa lang pero tanaw na tanaw ko na ang isang pigura ng babae. Nakakunot ang noo nito. Hindi na rin maipinta ang kanyang mukha dahil sa sama ng kanyang timpla.

Nako po.

I faked a cough to catch her attenti0n. Kahit na alam kong sa akin naman talaga sya nakatingin.

"H-Hi.." Kinakabahan kong bati sa kanya. Automatic na matalim na titig ang natanggap ko mula sa kanya. "Bakit ngayon ka lang huh?" Ramdam na ramdam ko ang diin sa tono ng boses nya.

Napapikit ako nang mariin. I need to be careful with my words. Baka kasi mamaya ay isipan nyang nagsisinungaling ako noh.

"S-Sorry na."

"Wag mo kong madaan-daan sa sorry mo na 'yan ha."

I gulped because of that. Eh ano namang sasabihin ko sa kanya? Yeah right, 'yung nangyari.

"Late kasi nagdismiss 'yung prof namin sa last subject kaya ayun.." I'm hesitating kung itutuloy ko pa ba o hindi. But in the end, I decided to tell her the truth. 

"Atsaka ano kasi... Nawala sa isip ko na ihahatid pa rin pala kita pauwi." The truth will set you free ika nga nila. Mas magagalit sya kapag nagsinungaling a---