VIPER

Chapter 10: You're Not My Type

Yana's PoV:

"Are we alone?" My professor asked. Well, we're doing a recitation at ako na nga ang sasagot.

Unti-unting umangat ang gilid ng aking labi at pumorma ng isang ngisi. This question is so easy. Lalo na at self-explanatory at base lang sya sa opinion ko.

"For me, we're not alone. Astronomers have been searching for many years or even a decade in our universe. They already found water and many more things that we, human can used. Radio telescopes receive signals from the universe that can't be explain by us."

Well, marami pa tayong kailangang aralin at inaalyze. For sure, in the next few years ay magkakaroon na rin ng sagot ang ilan sa mga tanong natin about the universe.

"What can you say about Mars? If meron nang naninirahan doon?" Dagdag pa ni Prof. Oh, follow-up question.

"We all can say that there are life on Mars. Not a human but maybe a species. Carbon dioxide is the most abundant gases on its atmosphere and that gases can be equivalent to Oxygen." Mabilis kong sagot. "Who knows, maybe they're searching for life too?"

I faked a cough. "Isn't it much scarier to think that we're alone in this gigantic universe?" May point naman siguro ako diba?

Nakita kong napatango-tango ang proffesor namin. Maya-maya pa ay nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa kanyang mukha.

"You never failed to impress me, Miss Del Fierro. Maganda ang opinion mo. May point." She said. I gave her a slight smile bago naglakad pabalik sa aking upuan.

Ramdam na ramdam ko ang mga tinging ibinibigay sa akin ng mga kaklase ko. I can't blame them though. I'm really fabulous kasi.

I can also hear them and it looks like ako ang topic nila.

"Ang ganda talaga ni Miss Yana, Pre. Ang talino pa."

"Oo nga, Pre. Ang swerte natin. Nakakaganang pumasok kapag nakikita ko sya."

"I really wonder kung ano ang tinatakpan ni Miss Yana."

"Oo nga, Girl. Lagi syang may bandage sa mukha noh?"

Automatic na napakuyom ang aking kamao dahil sa huling dalawa kong narinig. Alam ko namang hindi nila maiwasang magtaka kung bakit ako laging may bandage sa mukha.

I'm using it to hide that freaking thing. Nakakainis! Bakit ba kasi ako nagkaroon ng ganito? Pati na rin 'yung right eye ko. Argh.

Kaya ba tinatawag akong freak? Katulad ng sinasabi ni Samantha?

Ugh! Mas lalo akong naiinis kapag naiisip ko sya. Nag-iinit ang ulo ko.

I heaved a sigh at pilit na pinapakalma ang aking sarili. I decided na ituon na lang ang aking atensyon sa mga classmate kong nagrerecite rin.

"Okay. Itutuloy natin 'to sa next meeting. Class Dismiss." Our professor said nang tumunog na ang bell. Sya na rin kasi ang last period namin. I'm glad na hindi sya katulad ng ibang teacher na ang tagal magpadismiss.

Agad kong inayos ang aking sarili pati na rin ang mga gamit ko. Excited na akong umuwi. And oh, makikita ko na naman pala ang slave ko.

I don't know why but I just found myself smiling while thinking of her. Mygoodness. Ano na bang nangyayari sa akin?

"Speaking of the devil and the devil shall come." I said to myself nang makita ang familiar na pigura.

She's panting really hard na para bang kakatapos nya lang tumakbo sa isang marathon. Weird.

"Whoo! Mabuti naman at sakto lang ang dating ko."

I hissed as a response. "Good. I hate waiting, just so you know."