VIPER

Chapter 45: Rain and Heart Afire

Arshen's PoV:

Katahimikan ang namayani sa buong dining room. Gulat ang rumehistro sa mukha nila Mom at Dad.

I gulped. Damn. Bakit naman kasi sinabi ni Yana 'yun? I bit my lips. I need to clarify the things between us.

Pero I can't deny na ang lakas pa rin talaga ng epekto nun sa akin. Mygoodness.

"Mom, Dad, don't mind her. Hindi 'yun totoo. Walang kasal na magaganap." I want to explain my side pero parang walang pumapasok sa isipan kong patunay.

I glanced at Yana's side. Tamang-tama dahil nakatingin din pala sya sa akin. Nagtama ang aming mga mata. Nagbago bigla ang kanyang expression. She looked at my parents.

"No, Tita, Tito. Mukha atang ayaw pa akong tanggapin ni Arshen bilang asawa nya. Dinedeny nya pa ang lahat." She said at pinalungkot pa talaga ang kanyang boses.

I frowned because of that. Ang galing namang umarte ng isang 'to. Pang best actress. Tsk.

Narinig kong napasinghap si Mom. "Arshen, bakit ka naman ganyan? Kawawa naman si Yana oh." At tinapunan pa ako ng masasamang titig.

Napaface-palm ako sa kawalan. Hay nako. Parang si Yana pa ang anak nila eh hmp. I heard Emrei giggled since nasa kabilang side ko sya.

"Don't worry, kung natatakot ka sa magiging reaction namin, approved na approved kami sa balak nyo. If you want, ngayon na mismo ay pwedeng-pwede na kayong magpakasal." Dad said while wiggling his eyebrows.

"Tatawagan ko na agad 'yung kakilala kong judge at nang maikasal na kayo." Dagdag pa nya na syang ikinalaki ng aking mata. Mabilis na pinigilan ko si Das sa kanyang balak.

"D-Dad, wag. It's really just a misunderstanding. Magkaibigan na lang talaga kami ni Yana. Hanggang doon na lang 'yun." Saad ko.

Nakita ko ang pagbagsak ng balikat nila. They're quite disappointed. Hindi naman halatang bet na bet nila si Yana para sa akin noh?

Habang ang katabi kong dragona ay napaismid. She even pinched my wrist. Grabe talaga ang isang ito.

"Sayang naman. Parang naiimagine ko na kayo sa future. I can say na magiging happy family kayo, Arshen."

Suddenly, I just found myself smiling like a creepy woman. Maganda nga ang ideya na 'yun pero hindi na talaga pwede.

Ayokong bumalik sa kanya. Hindi na ako marupok.

Napailing na lang ako sa kawalan at hindi na nagsalita pa. The dinner went well. Panay ang kwentuhan nila. Paminsan-minsan lang ako kung sumagot.

Suddenly, I felt that Emrei's poking me. "May dala akong brownies. I baked them a while ago. Alam kong gusto mo 'yun, right?

Parang nagningning bigla ang aking mga mata dahil sa sinabi nya. Woaaahh! She's really the best. Thankful talaga ako sa kanya.

I was about to say something when I felt that someone's hand was traveling on my thigh. Dahan-dahan itong umakyat paitaas papunta sa aking little Arshen.

I could feel the shivers that were running trough my whole body. Napapikit ako nang mariin.

Mabilis na lumingon ako sa taong may gawa non. "Yana, what are you doing?"

She glanced at me. Hindi ko maiwasang mapalunok. Nanlilisik ang mga mata nya ngayon. She's clenching her jaw na para bang nagtimtimpi. She's mad right now.

I'm stunned. Parang gusto ko na lang magback-out bigla. Dapat pala ay hinayaan ko na lang sya.

"That's my sweet punishment to you, Arshen." Matalim nitong turan. She leaned closer to my ear.