Mistake of the Past (Silvera Series #2)

Kabanata 9

Kabanata 9

Invitation

"Paano ka naging maid sa bahay nila Clyde?" Janrick asked while eating the cupcakes that Joaquin gave me yesterday. Nakatikim naman ako kahit isa. Paano ba naman, Liam, Caleb and Oliver ate some of it. At ngayon, si Janrick at Danica naman ang lumalantak doon. Narito kami sa may garden, sa tambayan naming magpipinsan. I'm with Danica, and suddenly Janrick saw us. Danica doesn't want to eat in the cafeteria, so I suggested eating here. Tutal ay abala naman ang mga pinsan ko sa mga bagay bagay. 

"Napulot nila ako." Kunot noo kami nagkatinginan ni Janrick. 

"Huh? Where's your parents?" Janrick asked. Habang ako ay nakikinig lang. 

"Patay na. Minamaltrato ako ng mga tita ko noon, kaya naglayas ako nag palaboy-laboy. Salamat sa Dios, nakita ako ng ina ni Clyde at kinupkop ako. Ako mismo ang nagsabi na maging katulong doon kaya pinapaaral din nila ako." Pahayag nito habang patuloy ang pagkain. My heart aches after hearing her story. If my life isn't poor but painful, Danica's life is poor and more painful. I can't believe she survived those days. 

"D*mn, that's awful." Naiiling na saad ni Janrick. 

"Yaka naman! Hoy, may laro ka mamaya 'diba?" Pag-iiba ng usapan ni Danica. Tiningnan ko ang relo ko at ala-una na ng hapon. 

"Fvck! Mag practice nga pala!" Mariin akong napapikit. Nagmadali ito sa pagkain at mabilis na tumayo. "Shai, hihintayin ko kayo mamaya ha? Hindi ako maglalaro kapag wala ka!" Pagbabanta pa nito nago kumaripas ng takbo paalis. 

"Paano? Pupuntahan ko muna si Clyde, vacant naman tayo 'di ba?" Tanong ni Danica sa akin. I nodded and stood up, too. "Bye!" Aniya at kumaway sa akin habang masayang nakangiti. Danica is indomitable. I can see how rough she had been through. How can she still smile after all of that? While I can't even smile a bit. Siguro'y dahil nasa maayos na siyang kalagayan kahit paano. Pero ako? I don't even know how long I will suffer. 

Naglakad na ako paalis doon. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Bahala na kung saan ako dalhin ng aking mga paa sa loob ng University. 

"What's up!" I got startled when Joseph suddenly showed up. Inakbayan ako nito at ginulo ang buhok ko bago inalis ang kanyang kamay sa akin. Inayos ko ang buhok ko at masama siyang tiningnan. 

"Your reason was obvious." Utas ko at tinutukoy ang rason niyang sinabi kay Joaquin. Why did I even trust him? Napaka babaw ng sinabi nitong rason. 

"Oh, to Joaquin? Bakit? Hindi naman, ah?" Aniya at humalakhak. 

"Didn't you even know that there was a teacher's conference that time?" Tanong ko sa kanya. Huminto ito at nag-isip pagkatapos ay umiling sa akin. Mariin akong napapikit at nagpatuloy na lang sa paglalakad. 

"I don't like studying. I'm always absent." Saad niya at kumindat pa saka tumawa sa sariling kalokohan. 

"Just goofing around?" Tanong ko habang nasa harap ko ang tingin. 

"Yeah, it's fun." Saad nito. We have a different perspective, what can I do? 

"You know what, Hades, Joaquin and me, we have been friends since elementary." Kwento nito at naupo sa bench. Wala akong nagawa kung 'di maupo na rin. Tutal ay wala naman akong alam na pupuntahan. "Sa lahat sa amin, si Joaquin ang g*go at matinik sa babae." Malakas siyang tumawa at napailing. "But then, I've realized that a person could change because of a person," He looked at me before he continued. "Joaquin changed after he met you. Although, your relationship is just fake." Nagulat ako roon. Did they know? 

"You knew?" I asked to confirm. 

He smiled and nodded. "Of course. Wala kami nang araw na iyon dahil na-corner din kami ng ibang gang dito. By the way, Olivia punched me once." Natatawa niyang saad.