Mistake of the Past (Silvera Series #2)

Kabanata 32

Kabanata 32

Sick

"Where is she?" I asked Clyde, sa mapagbanta kong boses sa kanya. Ginulo niya ang buhok niya habang katawagan ko ito sa skype. 

"It's been 2 years since she left," aniya sa akin at sumeryoso ang mukha. He looks miserable. Para kong nakita ang dating Clyde na babaero. It's been 6 years since I left my country. Anim taon na ako rito, at ngayon ko lang nakausap si Clyde. My cousins are always telling me what's happening to him. They even knew that Danica and him were in a relationship. I don't know when, pero siguro nang mawala ako sa Pilipinas ay saka lang naging sila. Mula nang umalis ako roon ay hindi ko na nakausap si Janrick at Danica. I'm only allowed to communicate with my cousins. 

"It's been two years since she left, at ngayon mo pa lang sasabihin sa akin?" Inis kong pahayag. Kahit sila Cindy ay walang sinabing ganoon. 

"Don't nag me, I'm tired of it," aniya at pinatay ang tawag. Mariin akong pumikit at hinilot ang aking sentido. Bumuga ako ng hangin at bumalik sa pagsusulat. Ilang segundo kong tinitigan ang laptop ko. Ngayon ay hindi ko na alam kung paano itutuloy ang sinusulat ko. My mind got messed! 

Where is Danica? Parang piniga ang puso ko. I wanted to keep in touch with her, but I can't. Sa sarili ko ngang ama ay nawalan ako ng komunikasyon. 

In 6 years, nag-focus ako sa pagsusulat. A lot of publishing companies are asking me to publish my book. But I don't know when is the right time to do that. I took BSBA in college. Kahit na gusto kong kumuha ng kurso na may kinalaman sa pagsusulat ay hindi ako pinayagan ni Mommy. For the past 6 years, puro away ang laging nangyayari sa amin. I was always trying to make her realize everything. 

Gusto ko siyang lumaya sa sakit ng nakaraan. I don't want to see her locked forever. But these past few days, she has been quiet. Wala itong pakialam sa ginagawa ko. Minsan pa ay nahuli ko siyang nakatingin lang sa kawalan at malalim lang ang iniisip. 

"Hey," agad akong ngumiti nang pumasok si Joseph at may dalang kape. 

"Hi," ani ko. Nilapag niya ang kape sa mesa ko. 

"Clyde is a mess," aniya at mukhang alam na rin ang nangyayari roon. For the past 6 years, naging close siya sa mga pinsan ko. 

I nodded, "I don't know where's Danica," I said, bago ako bumuga ng hangin. Tumaas ang kilay niya at pinagmasdan ako, "What?"

"Talagang nagpalagay ka ng highlights sa buhok mo?" aniya at pinagmamasdan pa rin ang buhok ko. Ngumisi ako sa kanya at tumango. I decided to put some color gray in my hair. In my surprise, it suits me. Nag-scroll ako sa laptop ko sa social media habang magulo pa ang isip ko. 

"Why don't you accept some offers?" nilingon ko ito agad, "I mean, you're popular since before, lalo na ngayon," aniya at mahinang humalakhak, "I just think it's time, ikaw na lang ang hinihintay ng mga kompanya."

I bit my lower lip as he said that. Mas lalo akong nadagdagan ng iisipin. Nahinto ako sa pag-scroll sa instagram nang tumambad sa akin ang isang post. I felt how my heart beated fast, but beyond that, my heart aches too. 

He's smiling so wide in everyone, na para bang walang bahid ng nakaraan. He looks so handsome. I closed my laptop quickly and looked away. Aaminin ko, sa loob ng anim na taon ay hindi ko maiwasan na hindi siya maisip. I'm still talking to the moon every night, crying the pain. I don't know why I can't forget him when he seems to be in joy now. 

I must be happy, I saved him. 

"Are you okay?" Nilingon ko si Joseph na nakakunot ang noo sa akin. Ngumisi ako at tumango.