Mistake of the Past (Silvera Series #2)

Kabanata 43

Kabanata 43

It's a yes

"You're my idol po!" masayang ani ng dalagang babae habang pinipirmahan ko ang libro niya. I smiled again with joy while eyeing her. Book signing ko ngayon at hindi ko inakala na dadagsain ako ng maraming tao. Halos mapuno ang buong mall na ito sa rami ng tao. Ngayon ay nakapila silang lahat at tinitignan ko pa lang ang haba ng pila ay hindi ko alam kung makakayari ako sa haba. However, I can see happiness and excitement in their eyes while waiting. 

"Thank you," 

"Pwede po ba pakuha ng picture?" aniya kay Danica sa likod ko. 

"Sure!" 

Kinuha ni Danica ang cellphone at kinuhanan kami ng litrato. 

"Photographer mo na rin pala 'ko ngayon," bulong niya at palihim na umirap. Paano kasi ay mula kanina pa siya ginagawang taga kuha ng pictures ng mga fans. Hindi ako makatawa o makangiwi sa kanya dahil sa dami ng fans na nakapila ngayon, "Mayayari ba 'to?" aniya. 

Nagkibit balikat ako. Kahit ako ay hindi ko alam kung kelan pa ko makakayari. Lumipas pa ang oras at masakit na ang kamay ko kakapirma. Pati pag ngiti ay napapagod na 'ko. Maghapon na 'kong nakaupo dito at pirma lang ng pirma. I can't even frown when they are all watching me here. 

"Hey, 2 pm na, hindi ka pa naglu-lunch." Si Danica. 

Bumuga ako ng hangin. Kinausap ni Danica ang mga bantay doon para sabihin siguro na dapat munang mag-lunch. Maya-maya pa ay kinausap na nila ang lahat na mag-lunch muna. Halos tumawa ako sa reaksyon nila nang hindi rin nila namalayan na 2 pm na at wala pa sa amin ang nag tanghalian. 

"Let's go," ani Danica at hinila ako sa likuran kung saan naroon ang ibang staffs. 

"Shai," nabigla ako ng bumungad sa akin si Joaquin na nakatayo at nasa likod nito ang mga kamay niya. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Danica sa aking kamay. Matapos ang away namin nang araw na iyon ay umalis ako ng umiiyak. Hindi ko rin inaasahan na masasabi ko lahat ng nararamdaman ko sa kanya. Until now, he can make my heart beats fast.

"Dito muna ko sa gilid, kumain ka na rin pagkatapos." Tumango ako kay Danica bago nilapitan si Joaquin. He smiled as I went near him. Malakas ang kabog ng dibdib ko. I remember that smile.

I miss it. 

"Hey," ani ko at tipid na ngumiti. May inabot siya sa aking paper bag at agad kong sinilip ang loob nito. It's a tupperware, "What's this?" I asked. 

He smiled, "Sinigang," nahinto ako ramdam na ramdam ko ang paglakas pa ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko mapigilan ang pag ngiti sa kanya. Naalala ko kung paano niya ako ipinagluluto ng sinigang noon. I don't even know what's sinigang before. He's the one who introduced this to me and I love it. 

"Woah, I haven't eat this for many years." I miss it. I always want to eat this before, pero masyadong mahigpit si Mommy noon at baka ano ang isipin kapag sinubukan kong lutuin ito. I want them to see before that I remove Joaquin in my life, but he never left my mind. 

Nahinto ako nang makita ko na nakatitig lang siya sa akin at may tipid na ngiti sa kanyang labi. 

"Can we fix everything?" he said, softly. Parang nag-init ang gilid ng mga mata ko habang pinagmamasdan siya. 

"Joaquin," tangin iyon lang ang nasabi ko. 

May inilabas itong maliit na kahon at kinuha ang napaka gandang singsing doon. It's a diamond ring. I can't stop falling in love with it, habang pinagmamasdan ko iyon.