XLII. TADHANA

1.2K 30 0
                                    



K woke up crying. Nagising syang pinapawisan at hindi mapakali.

"Mom are you ok?" Clarence approached her.

"Im ok baby.." she answered back and hugged him tight.

"Why are you crying mom? Did you had a bad dream?" he asked.

"Yes baby.."

"Its ok mom.. I'm here for you.."

"Thanks baby.. Bakit ang aga mong nagising?"

"I helped tita Zia prepare our breakfast mom.. you go down na"

"Mauna ka na baby.. Susunod na ko.."

"Ok mom." he kissed her and left the room.

Pati ba naman sa panaginip ko ayaw mo kong tantanan. Why does these memories hunt me down? Masyadong masakit tuwing bumabalik ang mga alaala. At yun pa talagang pagpunta namin sa batanes ang paulitulit kong napapanaginipan. Nakakaasar na hah..

Halos araw araw nyang napapanaginipan ang tungkol sa pangyayaring iyon noon nila ni Vice. Iyon na yata ang pinakamasayang araw sa buhay nya. At nakakasiguro syang si Vice na ang taong gusto nyang makasama habang buhay. Masyadong masakit nga lang ng iniwan sya ni Vice at pinagtabuyan. Na buong akala nya ay hinding hindi magagawa sa kanya. Her dream turned out to be a nightmare.

She stood up ,fixed herself went down for her breakfast. She told her sisters about her appoinment for today and they agreed on it.

Umalis na sila at sama samang pumunta sa opisina. Naunang pumasok sina Zia at Nicole sa opisina.

Pagpasok nya sa building ay sinupresa sya ng buong empleyado nya. They had a surprise welcome party for her. At mas kinagulat nya pa lalo ay nadoon ang mga kaibigan nya. Nakaramdam sya ng konting kaba iniisip na baka makaharap na nya yung taong pilit nyang iniiwasan.

"K!!!!!!! Kamusta ka na??? Ibang iba ka na talaga hah! Napakasopestikada mo na! " bati sa kanya ni Vhong at niyakap nya ito ng mahigpit.

"K.. I miss you!!! Little buddy!! You're here!!! Give me five!" Billy kissed K in the cheek at carried Clarence.

"I miss you guys!!!" K was  little teary.

"Kami lang ba namiss mo?" sabi ni Anne hawak hawak ang cake. There was a long awkward silence. K smiled and looked away.

"Mommy!! lets eat the cake!!" pagpuputol ng katahimikan ni Clarence.

"Woow.. That's why you're getting heavy buddy.. " pagbibiro ni Billy and he put the kid down.

"Ninong Billy naman.." Clarence pouted.

"Don't worry Sis. He's not here." Anne said as she cleared her throat.


"Good" matipid na sagot ni K.

"Good? Ok good kainan na!!!" Vhong shouted.

Habang kumakain sila ay walang imik naman si K. Ayaw nyang magsalita at baka mapunta ang usapan kay Vice. As they had the same circle of friends.

"Kamusta ka na K. Antahimik mo ah.. Antagal mo na din di nagpakita samin.. " Vhong started the conversation.

"I'm Ok Vhong.. I'm the same old K na nakilala nyo.. " she answered with a smile.

"Mabuti naman at naiisipan mong umuwi K. Miss na miss ka na namin.." Billy added

"Syempre kasal ng bestfriend ko.. Ako pa ba ang mawawala.." she answered.

"Ang laki na ni Clarence noh..Grabe.. parang kelan lang.. " Vhong said.

"He's growing big na nga.. Sobrang kulit pa.. "K answered.

"Kailangan mo na kasi ng katuwang sa pag aalaga sa kanya." Anne said.

"Hindi na.. Kaya ko naman. " K said firmly. She don't want to argue with Anne. At ayaw nyang magkatampuhan sila.

"Its just my point that HE HAS THE RIGHT TO KNOW." Anne added.

K was not in the mood to answer back instead she sitted in the silence. She knew that Anne got a point but if Anne only how she feels she wouldnt pursue her point. A true friend sees the first tear, catches the second an stops the third. But maybe that Anne just wanted her to realize about Vice's side ay she was put in the middle. She was turned between the two.


"Anyway I gotta go now.. Diba I have a wedding shoot pa today.. " she changed the topic. She knew it was too early for her appointment but she needed to escape from being trap on the situation. Nanatiling tahimik naman sina Vhong at Billy.

"Baby.. I'll leave you here muna with your Titas hah.. My pupuntahan lang ang mommy.." she said and kissed him after.

Nagpaalam sya sa lahat and grabbed her things for the shoot. She went directly to the church. Napaaga ang dating nya kaya wala pa masyadong tao. She entered the church.

She walked slowly through the carpet. Napakaganda ng decorations. Samutsaring bulaklak ang nakalagay sa gilid ng aisle. She noticed that the motif was blue. Her favorite color.

Napahinto sya sandali ng may narinig syang piano tumugtog.

And the song was pretty familiar to her.

Ilang beses ko na ba itong narinig.
Hindi pwede eh. Hindi talaga.

What she heard was the song on her dream.

Hindi nya alam ngunit parang may tumutulok sa kanyang lumakad papuntang altar. Katulad na katulad ito sa panaginip nya.

Hindi pwedeng mangyari ito.
Not again.

May nakita syang napakapamilyar na pigurang nakatalikod.

Hindi muna ngayon.
Hindi pa ko handa.
Wag sya. Pls. Wag.

Ngunit sadyang hindi sya pinagbigyan ng tadhana at pinaglapit talaga sila ngayon ng panahon.

Pagkaharap na pagharap ng lalaki ay sadyang nagkabuhay ang kanyang mga luha at dahan dahang bumuhos ito.

And Her vision became blurry.

(pls play the media)

Debris (a vicerylle story)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें