True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Just being accepted

Madara, bu zamana kadar duygularını oldukça ihtiraslı kontrol eden kişilerden biriydi. Sinirlendiğinde ya da sevindiğinde bunu kişileri incitmeden nazikçe dile getirmek üzere yetiştirilmişti.

Konoha, onun için hayallerini ifade edebilen tek şeydi. Bunu Hashirama ile paylaşmak onu çok mutlu ediyordu. Hikayeleri güzel bir şekilde başlamamıştı ama şimdi her şeyi devam ettirmek onların elindeydi.

Konoha'nın kurucuları olarak köyde hep belli bir ağırlıkları olmuştu. Madara, mizacı gereği Hashirama'nın daha çok sevildiğinin farkındaydı ama Hashirama için Madara köyü her zaman koruyan bir gölgeydi.

Hiç kimse o gölgeyi fark etmezdi ama gölge her zaman onların yanında olurdu.

Madara'nın bu kadar ağır eleştirilmesi ikisininde hoşuna gitmiyordu.

Madara, konsey toplantısında daha fazla dayanamayacağı için kendini dışarı attı.

Köyün zorlu süreçlerinde onlara her zaman destek olan birini nasıl bu kadar küçük görebilirlerdi? Eleştirilerini daha güzel ifade edemezler miydi?

İnsanlar gerçekten açgözlü,acımasız ve bencildi. Konsey üyelerinin onun hakkında yaydığı saçma sapan dedikoduları saymıyordu bile.

Dışarı çıkınca derin bir nefes aldı. Buna gerçekten ihtiyacı vardı. Bazı şeyleri sindirebilmek onun için de zordu.

"Onların söyledikleri hiçbir şeye katılmadığımı bilmeni isterim."

Madara, arkasında onu izlemekte olan Hashirama'ya döndü.

"Katılmıyorsan neden konseyde beni savunmadın?"

"Eğer sana arka çıksaydım. Konsey, beni de göz hapsinde tutacaktı ve bu yapacağım işleri de etkilerdi."

'İşler' derken Hashirama'nın neyi kast ettiğini gayet iyi biliyordu. Uchiha-Hyuuga,arasındaki sinirler iyice gerilmişti.

************

İçimde dalgalanan duygu seli bir anda duruldu.

Kimse bana 'Canavar' diyemezdi. Bunun bedelini hepsine ödetecektim.

İçimdeki uyanan yabancı güç bedenimi sarmalarken tırnaklarım uzayıp pençe şeklini aldı.

"Bu dünya seni hak etmiyor."

Gözlerim hafifçe açıldı.

Bana 'canavar' diyip canımı acıtacak kadar cesareti olanın, bedelini ödeyecek kadar gücü olmalıydı değil mi?

Sırıtışım genişlerken ayağa kalkıp dikleştim.

Karşımdaki yaşlı kadın aynı öfkeyle bana bakmaya devam ediyordu. Değişimim onu korkutmamıştı demek.

"İşte şimdi daha çok canavara benzedin."

Sözlerinden sonra aniden gelen gülme isteğimi bastıramayarak histerik bir kahkaha attım.

"Bu canavar şimdi seni mahfedecek."

Öfkeli yüzü yavaşça değişmeye başladı.

Aptal insanlar! Her şeyi olay tam gerçekleşeceği sırada anlıyorlardı.

"Bunu yapamaz-"

Kadının son sözleri bu olmuştu.

Önce kadının omzumda çöken yüzüne ardından kadının göğüs kafesinden geçip çıkan kanlı elime baktım. Kanı uzun pençelerimle bir bütün oluşturarak yere dökülüyordu.