True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Let's get some rest, we'll continue

Uyandığımda kendimi yatağımda buldum.

Bir süre tavana bakıp ne olduğunu anlamaya çalışırken aklıma Gaara ile geçirdiğimiz zaman geldi. Başım gerçekten aşırı ağrımış ve ağırlaşmıştı, bayılmış olmalıydım.

Öyleyse Gaara beni odama kadar taşımış olmalıydı.

Yüzüm heyecanla yanmaya başladı.

Gözlerimi sıkıca kapatıp odaklanmaya çalıştım.

Off! Resmen çocuğa rezil olmuştum. Ondan hem özür dileyip hem de teşekkür etmem gerektiğini aklıma yazdım.

Yanaklarıma sertçe vurup gözlerimi iri iri açtım.

Gaara ile kendimi kafamda türlü saçmalıklarla kuracağıma onu görünce saklanmayıp konuşacaktım.

Doğru kararı vermenin bilinciyle hızla banyoya gidip güzel bir duş alıp toparlandım.

Bakalım bugün neler olacaktı.

Altıma hızlıca tek tarafından yırtmaçlı olan uzun şort eteği geçirip kunai çantamı bacak kınıma bağladım. Üzerine giydiğim ve kendime hiç yakışacağını düşünmediğim beyaz dar tişört beni farklı hissettirmişti.

Kollarıma taktığım birkaç bandajı sıkılaştırdıktan sonra elimle saçlarımı gelişigüzel düzelttim.

Kısa saçlarım omuzlarıma düşüp yüzümü iyice açığa çıkarıyorlardı.

Kendimi saklamamaktan oldukça memnundum.

Gözlerime siyah kumaşı bağlayıp bağlamamayı düşünürken kapı çaldı.

"Girin."

Etsiyo kararsız bir yüzle kapıda belirdi.

"Günaydın."

Gözlerime bakmamaya çalışıyordu.

Bu canımı sıksa da belli etmemeye çalışarak karşılık verdim.

"Naruto'nun benim için bir planı var mı bugün?"

Etsiyo kapıyı tamamen açtı.

"Aslında seni ailesiyle tanıştırmayı düşünüyordu."

Şaşırsam da çabucak toparlandım.

Neden?

Aklımdan sadece bu geçmişti.

"Peki gidelim o zaman."

***********

Caddeye çıktığımızda insan hareketliliği kısmen azdı. Bu beni daha çok kendime getirmişti ama havadaki sıcaklık bayıcıydı.

Gözbağımı düzeltip ilerlemeye devam ettim.

Etsiyo önde ben arkada onu takip ederken daha önce hiç köy meydanına uğramadığım için etrafı dikkatle inceliyordum.

Bazı dükken sahipleri Etsiyo ve bana selam veriyordu. Bende selamlarına olabildiğince karşılık vermeye çalışıyordum.

Herkes birbirine karşı nazik ve ilgiliydi.

Belki yok ettiğim köydeki insanlarda böyleydi ve ben onlardan hayatlarını çalarken güzel hayatlarını da mahfetmiştim.

Başım öne düştü.

Vicdan azabım asla geçmeyecekti.

Sarada sayesinde bastırdığım duyguların kısmen beni ele geçirmesine titremeyle karşılık verdim.

"Her trajedi hayatında bir derstir. Onların kurbanı olmak yerine ders almalısın."

Matatabi'nin nazik sesi zihnimi nazikçe kuşattı.