True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Silence before the storm

Ayaklarımın beni götürdüğü yer antrenman sahasının yakınında bulunan park olmuştu.

Dikkat çekmemek için eğdiğim başımı kaldırıp banklara göz gezdirdim. Ağaçların çevrelediği küçük bir bank gördüğümde hiç düşünmeden oraya yönelip yığıldım.

Hinata başta olmak üzere nasıl davranacağımı bilmiyordum.

Ne yapmalıydım?

Üstelik daha anne tarafımla ilgili bu kadar iç karartıcı şeyleri öğrendikten sonra babamın tarafını bile düşünemiyordum.

Ellerimi saçlarımda gezdirip başımı yukarı kaldırdım.

Mavi gök sanki her şey yolundaymış gibi çok güzeldi.

"Oturabilir miyim?"

Ellerimi saçlarımdan çekip başımı indirdiğimde Gaara ile göz göze geldim. Tek dizinin üstüne çökmüştü ve bakışlarında anlayamadığım bir ifadeyle bana bakıyordu.

Bir süre bir şey söylemeyip ona bakmak istedim.

Belki de yakışıklı bir yüze bakmak her şeyi kolaylaştırırdı.

Gülümsemeye çalıştım.

"Tabii."

Yanıma oturduğunda bir süre hiçbir şey konuşmadık.

Aklımın ailem ve diğer meselelerle meşgul olması ona mesafe koymama sebep oluyordu, bunun farkındaydım.

Gerçi hastanedeki o günün üstünden pek bir zaman geçmemişti ama uzak hissediyordum işte.

"Kafanı dağıtmak ister misin?"

Güzel sesi sessizliği bölünce bir anlığına irkildim.

"Neden olmasın?"

Gaara tepkime gülümsedi ve ayağa kalkıp elini bana uzattı.

O anda hafifçe esen rüzgar saçlarımı uçurdu.

"Dövüş benimle."

*********

"Sasuke-kun, bunu Sarada ile konuşmalıyız."

Bakışları benden ayrılıp elini doladığı kupaya takıldı.

Sasuke-kun'u ilk defa nasıl bir yol izleyeceğini bilemezken görüyordum ama sorun değildi.

Ben onun hep yanındaydım.

"Sarada'nın nasıl bir tepki vereceğini bilmeden bu şekilde bir adım atmakta kararsızım, Sakura."

Karşısındaki sandalyeden kalkıp arkasına geçip elimi omzuna koydum.

Kafasını çevirdiğinde bakışlarımız buluştu.

"Sarada bu zamana kadar birçok şeyi aştı. Amida ile ilgili olan gerçeği ondan saklarsak ilerde bizden değil de başka birinden duyarsa işler daha da karışır."

Omzunu hafiften sıkıp yerime döndüm.

"Ayrıca, Amida'yı sen kardeşin olarak kabul ettin mi?"

Sasuke-kun gözlerini gözlerime kenetleyip bir süre hiç bir şey söylemedi.

"İtachi ile olanlardan sonra olayların böyle gelişeceğini bilmiyordum ama beni tuhaf hissettiriyor."

Gülümsedim.

"Amida hala baba tarafını bilmiyor değil mi? Bence gidip onunla konuşmalısın, belki daha rahat hissedersin."

Sasuke-kun başını sessizce sallasa da aklından bir şeyler geçirdiğine emindim.