True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

As strong as God!

Hayatımda geçirdiğim en eğlenceli günlerden biriydi!

Şu an gerçekten mutluluktan ağlayabilirdim.

Başımı hızla sallayıp heyecanımı yatıştırmaya çalıştım.

"Bugün gerçekten çok iyiydi."

Etsiyo'nun güzel övgüsüne alçakgönüllükle teşekkür ettim.

"Çok eğlendim. Uzun zamandır buna ihtiyacım varmış aslında."

Etsiyo gülümsedi.

"Sevindim. Ayrıca özür dilerim."

"Niçin?"

Gözlerini kaçırdı.

"Başta kontrolünü kaybedeceğini düşündüm. Sana güvenmedim."

Dilimi dudaklarımın üstünde gezdirdim.

"Sorun değil. Yanında saatli bir bombayla gezdiğin için paniklemiş olmalısın ama kotrolümü kaybetmeyeceğimi sana söylemiştim."

Başını belli belirsiz salladı.

Odamın kapısının önüne geldiğimizde başımı eğip selam verdim.

"Bugün için teşekkür ederim."

************

"Amida! Amida! Uyan!"

Perdenin aniden açılınca resmen kedi gibi tısladım.

"Ne oluyor be?!"

Bir kıkırtı yükselince el yordamıyla bulduğum gözbağımı hemen gözlerime bağladım.

"Ne olur biraz daha uyusam?"

Başını olumsuzca salladı.

"Hemen kalkıp kahvaltını yapmalısın. Hokage-sama seni bekliyor."

Naruto'nun beni beklediğini söylemesiyle aniden doğruldum.

"Bir şey mi oldu? Yoksa...Yoksa dünle mi ilgili?"

Oldukça paniklemiştim. Hemen üstümü değiştirmeye başladım.

"Hayır, merak etme. Onunla ilgili değil."

Sözleri beni rahatlatsa da bedenimin gevşemesine izin vermedim.

Buraya geldiğimde Etsiyo, bana dükkandan rahat edebileceğim kıyafetler almıştı. Üzerime hemen kısa siyah atleti ve şortu geçirdim. Giydiğim dizlerime kadar çıkan file çoraplarım ve çizmelerimle tamaladığım kıyafetime hemen bacağıma taktığım kunai çantamı da ekledim.

Etsiyo'nun getirdiği tepsiden birkaç bir şey atıştırdıktan sonra ağzım dolu bir şekilde seslendim.

"Haydi çıkalım!"

Koridordan hızla yürürken kalbim çok hızlı atıyordu. Neden böyle olduğunu anlayamamıştım? Belki de artık hakkımda bir karar vermişlerdi?

Hokage'nin ofisine değil de dışarı çıktığımızda Etsiyo'ya baktım.

"Nereye gidiyoruz?"

"Eğitim sahasına."

Pekala, gerçekten bir şeyler oluyordu.

"Amida, biraz sakinleşir misin?"

"Üzgünüm."

Etsiyo soran gözlerle bana baktı.

Elllerimi 'bir şey yok' anlamında salladım.

"Matatabi ile konuşuyorum."