True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

All I know is it hurts so much

Matatabi'nin yumuşak bir biçimde sarf ettiği sözlerle içimden çekildiğini ruhunun tekrardan içimdeki taş zemine döndüğünü hissettim.

O bu sözleri sarf edinceye kadar ağladığımın farkında bile değildim.

Toparlanmam gerekiyordu.

Pekala. Açıklamam gereken çok şey vardı.

Naruto'ya ve yanındaki adının Sasuke olduğunu öğrendiğim adama baktım.

Naruto'nun yüzü bir anda sanki yıllarca yaşlanmış gibi çökmüştü.

Burukça gülümsedim.

Naruto...Benden daha güçlü olmayı başararak Hokage olmuştu.

Ben ise...

Felaket.

Kırmızı saçlı çocuk gelip elini Naruto'nun omzuna koydu. Onun da yüzü Naruto gibi hüzünle gölgelenmişti.

"Bu konuşmaya yarın devam etsek çok iyi olacak."

Sasuke'nin sözleri ile kendime geldim.

Delici bakışlarıyla bana dik dik bakıyordu.

"Gaara, rica etsem ona yardımcı olabilir misin?"

Kırmızı saçlı çocuk derin bir nefes alıp Sasuke'yi onayladı. Ardından yan gözle bana baktı.

"Beni takip et, lütfen."

Önüme geçip hızlı adımlarda yürümeye başladığında onu gözden kaçırmamak adına takip etmeye başladım.

Daha farklı bir konuşma yapmayı beklerken benimle aynı şeyleri hisseden insanların bulunduğu bir ortama gireceğimi hiç düşünmemiştim.

Neden böyle olmuştu? Hatalarımın olduğunun farkındaydım, buraya bedel ödemek için gelmemiş miydim?

Geniş bir kapının önünde durduğumuzda az daha kırmızı saçlı çocuğa çarpacaktım.

Kapıyı açıp geçmemi işaret etti.

Yüzünün düşüklüğünü fark ettiğim için kapının eşiğinde durdum.

"Hey, iyi misin?"

Bana anlayamadığım bir ifadeyle bakarken yüz hatları sertleşmişti.

"Neden umursayasın ki? Koca bir köyü de yok ederken öldürdüğün insanların duygularını umursuyor muydun?"

Sözleri canımı yüzeysel bir biçimde acıtsa da gülümsedim.

"Şu anki aklım olsaydı umursamaktan daha çok şey yapabilirdim."

Başını belli belirsiz sallasa da içinde bir yerlerde beni anladığını hisseder gibiydim.

"Eğer burada da sorun çıkarırsan sadece Konoha'yı değil, bir Kazekage olarak önce beni ve Sunagakure'yi de karşında bulursun."

********

Gaara, beni hapisaneden farksız olan odama bıraktıktan sonra onları göreceğim bir dahaki sefere hazırlanabilmek için düşüncelerimi toparladım. Ardından huzursuz bir uykuya kendimi bıraktım.

Uyandığımda öğlenden sonra olduğunu fark etmemle gülümsedim.

Derin bir nefes alıp doğruldum ve ellerimle başımı kavradım. Bir yanım onlara yaşadığım şeyleri anlattıktan sonra beni öldüreceklerine inansa da bir yanımda anlayışla karşılayacaklarını söylüyordu.

Off!

Bilinmezlik zor şeydi.

Eğer daha fazla düşünürsem kafayı yiyeceğimi bildiğimden ayağa kalkarak kapıya doğru yürüdüm.