True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

What is pain?

Sarada, gözlerini açtığında eğitim sahasında değil de bir köy meydanında olduğunu fark etti. Arkasını döndüğünde diğerleri de en az onun kadar şaşkın bir biçimde etraflarına bakıyorlardı.

Shikadai, belli belirsiz başını salladı.

"Genjutsu altındayız."

Kawaki, yumruklarını sıktı.

"Eğer Genjutsu altındaysak neden bize böyle bir görüntü gösteriyor. Daha acı verici bir şey yapması gerekmez mi?"

"Bilemeyiz. Şu anda dikkatli olup bu Genjutsuyu bozmalıyız."

İnojin'in emin sesiyle toparlanan takım çakralarına odaklanmaya çalıştı.

O sırada ileriden bir kadın çığlığı yükseldi.

"Canavar!!"

Boruto hızla oraya döndü.

"Neler oluyor?"

Kadın, hızla ileriki binaların birinden çıkarak sokakta deli gibi koşmaya ve bağırmaya başladı.

"U-uzak dur bizden!!"

Onun gibi aynı binadan çıkan insanlar hızla meydana gelmeye başladılar. Çoğu deli gibi ağlarken bazıları da saçlarını kökünden koparıyordu.

Kawaki gergin bir nefes aldı.

O sırada binadan küçük bir kız çocuğu çıktı. Elleri yüzünü örtmüştü.

"Ben...Ben canavar değilim."

Fısıltı halinde çıkan sesi tüm grubun zihninde yankılanmıştı.

Diğer insanlar ne olduğunu anlamazca deli gibi koşturan diğerlerine bakıyorlardı. Kızın yüzü hala ellerine gömülüydü. En sonunda kız gelip onların önünde durdu.

"Neden herkes benden kaçıyor? Be-ben kötü biri değilim. Neden herkes bana canavar diyor? Sizce ben bir canavar mıyım?"

Kız ellerini yüzünden çekip kafasını kaldırıp onlara baktığında, hepsi hayatlarında hissetmediği kadar korkuyu iliklerinde hissettiler.

Kız bir adım daha yaklaştı.

"Neden? Neden?!"

Sarada deli gibi titremeye başladı. Gözleri bir boşluk gibiydi, kendini soğuk ve yanlız hissediyordu ama hiçbir şey yapamıyordu. Gücünün yetmeyeceğini biliyordu ama kabullenmekte istemiyordu.

Çığlığı gökte yankılandı.

Shikadai ve İnojin'de ondan farklı değildi.

Acıyordu.

Çok acıyordu.

Ama sanki sesleri kesilmiş gibiydi. Çabalamak istiyorlardı ama onları engelleyen bir şey vardı.

Boruto ve Kawaki ise daha farklı hissediyorlardı.

Kawaki, bunu geçmişine benzetti. Gözünden birkaç damla yaş düştüğünün bile farkında değildi.

Neden böyle olmak zorundaydı?

Neden böyle yaşamak zorundaydı?

Gözleri çok güzeldi ama lanetliydi.

Kendisi gibiydi.

Boruto, babasının geçmişini hatırladı.

Sasuke ile geçmişe gittiklerinde Naruto'nun ne kadar çok dışlandığını ve yanında kimse olmadığı biliyordu.

Zihni yanıldığını fısıldadı.

Hayır, Jiraira vardı. Kakashi vardı, Iruka vardı, Sakura vardı...

Ama bu kızın yanında kimse yoktu.

Yanlızdı, hep öyle olmuştu.

Hepsi acıyla yere düşerken sahne değişti.

Tatlı bir esinti onları okşadı. Yere bastıklarında taş bir zeminin üzerinde durduklarını fark ettiler. Ama zihinleri o kadar bulanıktı ki odaklanamıyorlardı.

Boruto kendini toparlayabilmek adına sakinleştirici nefesler aldı.

Az önce yaşadığı şey neydi?

O sırada ileriden bir karartı görüldü.Hepsi hızla o sahneye doğru çekildiler.

"Korkma."

Amida gözlerini devirdi.

"Aynı şeyleri yaşayacağım. Yine her şeyi mahfedeceğim. Neden korkayım ki?"

Matatabi gözlerini anlayışla kapatıp gerindi.

"Kendini bu kadar şüpheye sokmamalısın."

Amida göz devirdi. O sırada sanki hissetmiş gibi başını arkasında onu izleyen gruba döndürdü.

"Burada birileri var."

Ve gözlerini kapatan kumaş yere düştü.

O gün cehennem ilk defa kor ateşle değil acıyla ve öfkeyle yandı.

*************

Çocuklar genjutsu altındayken diğerlerinin gergin bekleyişi sürüyordu.

"Genjutsu sırasında bir şeyler yapabilir."

Naruto'nun sert sesi Sakura'nın gerginlikle nefes vermesine sebep oldu.

O sırada Amida rüzgarların içinde belirdi ve beden buldu.

Gruba oldukça yakındı birkaç kunai ile işlerini bitirebilirdi. Sasuke, Naruto, Shikamaru ve Sai saldırmaya hazırlandılar.

Amida göz ucuyla onlara baktı.

"Merak etmeyin, onları öldürmeyeceğim."

O sırada Sarada'dan acı dolu bir çığlık yükseldi. Bu Sakura'nın Sasuke'nin kolunu tutmasına sebep oldu.

Sasuke, sakinleşmesini ister gibi Sakura'nın boştaki elini tutup sıktı.

Amida, gruptan birkaç adım uzaklaştı ve beklemeye başladı.

Onları belki öldürmeyecekti ama biraz acı çekmelerine sebep olabilirdi.

Vakit su gibi akarken Genninler korkuyla gözlerini açtılar.

Hepsi o kadar sarsılmıştı ki deli gibi titriyorlardı. Önce ailelerine sonra Amida'ya baktılar.

Savaşabilirler miydi?

Kawaki, Boruto'ya omuz atarak öne geçti.

"Bu kadar mıydı?"

Amida, çocuğun sorusuna şaşırsa da belli etmedi.

İlginç o genjutsuya rağmen sağlam çıktı haa?

Boruto, Kawaki'nin kendine gelmesine şaşkın olsa da o haklıydı. Sarada'nın omzunu güven vermek için sıktı ve Kawaki'nin yanına geçti.

"Bu işi bitirelim."

O anda Karmaları aktifleşti.

Amida ise kollarını saldırıp gerildi.

"İşte şimdi heyecanlandım."

Sarada, Boruto'nun onu kendine getirmesine minnettar kalarak dudaklarını yaladı ve Shikadai ve İnojin'e işaret verdi.

Etrafları bir anda oldukça büyük aslanlarla donatıldı.

İnojin ve jutsusu iş başındaydı.

Amida'nın yüzünü psikopat bir sırıtış bürüdü. Ama kendini kaybetmemişti o hala kendisiydi.

"Matatabi, hazır mısın?"

Etrafı bir anda mavi bir güç dalgasıyla sarsıldı ve güçlendi.