True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

I'm with you

Gaara'nın dediklerine gergin bir gülüşle cevap versem de içimde bir şeylerin kıpırdandığını hissettim.

Naruto ve Sasuke, Gaara'nın ne konuşmak istediğini biliyormuş gibi bana kısa bir bakış atıp seradan çıktılar.

Gaara'ya bakmadan ayaklandığım banka tekrardan oturdum.

"Pekala, seni dinliyorum."

Gaara duymazdan gelip tek kelime etmeden yanıma oturdu.

Sağol yaa! İnsan bi cevap verirdi en azından.

Bir süre aramızdaki sessizliğin büyümesine ikimizde izin verdik. Sonrasında kafama dank eden şeyle kendimden utandım.

Belki de Gaara söze nasıl gireceğini bilemediği için konuşamamıştı.

Yan gözle ona baktığımda kafasını eğdiğini ve düşünür gibi bir tavır takındığını fark edince yanılmadığımı anladım.

Aptal Amida!

Gözlerimi kapattım.Eğer sorun buysa onu biraz cesaretlendirmeliydim, değil mi?

Düşününce bir yere varmak zor geldiği için içimden geldiği gibi konuşmak en iyisiydi.

"Bugün, genninlerle savaşırken kendimi kontrol edebileceğimi fark edince çok şaşırdım."

Sesim sessizliği bıçak gibi keserken irkilsem de belli etmemeye çalışarak devam ettim.

"Daha önce denemeyip onca insanın canını aldığım için pişmanlık duysam da Sarada'nın bana sarılması sanki hepsine bir sünger çekmişti."

Tebessümüm iyice yüzüme yayıldı.

"Uzun zamandır bu kadar rahat hissetmemiştim."

Gaara bana baktığında bu sefer bakışlarımı kaçırmayıp bende ona baktım.

Daha önce hiç birinin gözlerine bu kadar uzun süre bakmamıştım. Çok...Çok farklı hissetiriyordu.

Gözleri bana dışarıya ilk adımımı attığımda etrafımdaki yeşillikleri hatırlatıyordu. O zamanı Madara hafızamla oynadığı için geçmişte unutsam da gözleri beni sanki o zamana geri ışınlamış gibiydi.

İyi hissetiriyordu.

Gaara'nın kızarmaya başladığını fark edince yine de gözlerimi kaçırmadım. Belki de etraf sıcak olduğu için kızarıyordu.

En sonunda bakışlarını kaçırdı.

"Özür dilerim."

Tek kaşımı kaldırdım.

"Neden?"

Derni bir nefes verdi ve önüne döndü. Yüzü normale dönsede kulakları kıpkırmızıydı.

"Sana öyle davranmamalıydım. Geçmişte bende seninkiler gibi ciddi olaylar yaşadım. O anda seni anlayışla karşılamam gerekirdi. Bense seni bir tehtid olarak düşünüp sana sert davrandım."

O kadar hızlı konuşmuştu ki bir anlığına onu takip edememiştim ama bu tavırları bile pişman olduğunu tesciller nitelikteydi.

Bana kaçamak bir bakış atıp tepkimi ölçmeye çalışması yüzünden gülmeye başladım.

Gerçekten utanmış ve mahçup olmuş bir pandaya benziyordu.

Elimle kahkahamı bastırıp ona döndüm.

"Önemli değil.Hepimiz hatalar yaparız."

Vücudumu dikleştirerek emin bir tavır takındım.