OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 26• GÜN 30

Selamlar! Özlendiniz ♥

Şarkıdan sevdiğim bir kısmı aşağıya bırakıyorum. Yine karakterlere yorduğunuz yerlere emoji bırakırsanız çok sevinirim. 

[Kimse bu odadan bir dakikalığına bile ayrılmayacak,

İçerideki herkes bu zehri soluyor

Karar veren insanlardan bıktım

Elleri yukarı kaldır

Bu bir soygundur

Umarım Tanrı bizi affetmeye hazırdır

Kimse nefes almıyor

Kötülüğün içeri girmesine kim izin verdi?

Sudaki ne?

Rahatsız mı oluyorsun?

Buradaki sorun ne?]

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

30 Mayıs 2021

Tüm vücudum ağrıyordu.

Dün akşam saatler boyunca odanın tavanını aramıştım. Yatağa girme saati geçtiğinde bile Ölüm'ün bana mesaj atmaması bu konuda bana cesaret vermişti. Ya gerçekten yatak dışında olmak yasak değildi ya da dün bana bir istisna geçmeye karar vermişti.

Bir şekilde çabalamamdan zevk aldığını düşünüyordum. Gözümün önünde dışarı çıkmayı umut etmem için gerekli anahtarı sallıyordu ve ben anahtara ulaşabileceğimi düşünürken o, sessiz kahkahalarla sarsılarak anahtarı geri çekiyordu. Anahtar benim boyumdan çok daha yukarıda sallanıyordu ve onu kendime doğru alçaltmak için ne yapabileceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Arama için tırmanabileceğim tek şey dolaptı. Bu yüzden dolabın içini boşaltmış ve odanın içinde sürükleyip durmuştum. En çok kollarım ağrıyordu ve kollarımdaki ağrının bir küçüğü de tüm vücudumu kaplıyordu. Rahatlamak için banyo da yapmıştım fakat banyonun da pek yardımı olmamıştı. Vücudumun her yeri sızlarken uykuya dalamamıştım. Böylece biraz kitap okumaya karar vermiştim.

Elimdeki kitap Franz Kafka'nın Dava isimli kitabıydı. Ana karakter bir gün tutuklanıyordu ve neden tutuklandığını bilmiyordu. Muhtemelen anlayamadığım sosyal düzeni, devlet yapılanmasını falan da eleştiriyordu fakat kitabın başka kısmı beni daha çok ilgilendiriyordu. 

Suçunu bilmemesine rağmen herkes ona bir suçluymuş gibi davranıyordu ve buna karşı tepkilerini okumak beni tuhaf bir şekilde cezbetmişti. 

Biz de suçumuzu bilmiyorduk ve Ölüm de bize suçluymuşuz gibi davranıyordu.

Kitapta Ölüm'ün altını çizdiği bir sürü alıntı vardı. Bana mesaj olarak attığı alıntıyı bile burada bulmuştum. "Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun, ne de ben seninkileri. Ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin."