OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 41• GÜN 36

🎵 Beach House- Space Song Karakterleri yansıttığını düşündüğünüz yerlere yazmayı unutmayın ♥

[Gecenin geç saatleriydi
Sımsıkı tutunuyordun
Boş bir koltuktan bir ışık parladı
Biraz vakit alabilirdi seni gülümsetebilmek
Bu gözlerin bir yerinde...
Senin yanındayım.

Gece sevecendir kırık bir kalbe göre

Her şey darmadağın olduğunda kim silecek gözyaşlarını?

Bu kırılgan dünyayı döndüren nedir?

Kayboldun mu hiç?
O kız bulundu mu hiç?
Bu gözlerin bir yerlerinde...]

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

5 Haziran 2021

Ruhumun ne kadar yaralandığını kendime kanıtlamak istercesine uyuyamamak isterdim.

Ruhsal acı beni ayakta tutarken ve gözlerimin kapanmamasını sağlarken bu acının gerçek olduğuna kendimi inandırırdım. Bunu evde defalarca yapmıştım. Oturduğumuz yerde İstanbul'un sokakları bile sessizleşmişken kulaklarım bir ses arar gibi o sessizliğin üzerine titrerdi. Gözlerim açık olurdu. Gözlerimi kapatınca uykumun gelmesinden korkardım. 

Yine de bu anlar oldukça nadir olurdu.

Çünkü genelde uyku beni bu dünyadan korumak, beni sarıp sarmalamak istercesine ben daha gözlerimi kapamadan üzerime çökerdi.

Bir keresinde ortaokulda bir sınavda altmış aldım diye gözüme uyku girmediği olmuştu. Fakat lisede öyle değildi. Sık sık düşük not alsam da gözlerime uyku bandını indirip uykuya dalardım. Genelde her akşam bir kavgaya şahit olurdum ve ruhum ne kadar acı çekse de gözlerimi kapattığım an uyuyakalırdım. 

Bu düzenimi sınav yılım olduğu için değiştirmiştim. Gece ikiye- üçe kadar çalışıp öyle uyuyordum ve öğlen uyanıyordum.

Bundan çok daha öncesinde ise geceleri uyuyamıyordum. Bedenim ve zihnim bu dünyada kalmamı sağlayıp bir uykuda bile rahatlamamı istemezdi. Sonra ne değiştiğini bilmiyordum. Belki de dünyanın yeterince acımasız olduğuna karar vermiştim. Belki de antidepresan ilaçları uykularımda başka bir kapı açmıştı. İlaçları bıraksam da uyumayı bırakamamıştım.

Tüm bunları bildiğimden sabah ziliyle uyandığımda şaşırmadım.

Derin bir uykudan uyanırken yavaşça doğruldum ve esnedim. Gözlerimi ovuşturdum. Sonra uzanıp gözlüğümü gözüme geçirdim ve hiçbir değişiklik olmayan odamı gördüm. Ayaklarımı yataktan sarkıtıp yere bastım. Banyoya doğru ilerledim. Kapıyı açıp içeriye girdim. 

Gözlerimi örtünün arkasına gizlenen duşakabine çevirmedim. Ya da dikdörtgen, küçük kirliler kutusuna bakmadım. İstesem de onlara bakamazdım.

Lavaboya ilerledim. Gözlüğümü yüzümden çıkarıp kenara koydum ve suyu açtım. Avucumu suyla doldurduktan sonra hafifçe eğilip suyu yüzüme çarptım. Su ürpermeme, uykunun hâlâ üzerimde duran ellerinden ayrılmama neden olurken dudaklarımı hafifçe araladım. Burnumla dudağım arasındaki kıvrımdan süzülen damlalar ağzıma doğru hareketlendi. Avucumu tekrar suyla doldurup ağzımı çalkaladım.