OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 30• GÜN 31

🎵 Aklımda Bir Kördüğüm X Dünyanın Sonuna Doğmuşum (Emirhan Büyükçakal Mix) Karakterleri yansıttığını düşündüğünüz yerlere yazmayı unutmayın ^^

[Deli bir doktor aldı beni
Dedi kötü bir zamandasın
Güzel günler oldu, insan olmayan diyardasın

Kaybım efsane
Maymun cenneti gördüğüm

Sevmedim hiç insanları
Aklımda bi' kördüğüm...

Utandığım için görüntümden
Utanmam gerekmiyor kendimden
Utançlar benim tek tesellim
İğrenmem gerekiyor kalbimden

Hak ettim ben bu yalnızlığı
İkinci bir şansım olsaydı bile
Olmak istemedim aranızda
Olmasını istemezdim aklımda bi kördüğüm

Beyler ve bayanlar
Hayatı kararanlar
Sınıfın en çirkinleri
Ve ardında kalanlar
Perdeleri yakanlar
Ve evlerinden kaçanların
Bugün burda haykıracak
Son bir sözü var!

Dünyanın sonuna doğmuşum
Ya da ölmüşüm de haberim yok
İyi bilirdik derler elbet ardımdan
Bundan büyük bir yalan yok
YOK]

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

31 Mayıs 2021

Zil sesi çalmaya başlar başlamaz tüm gece boyunca beklediğim şey buymuş gibi kolaylıkla gözlerimi araladım.

Çapak yoktu. Gözyaşı yoktu. Göz kapaklarımı birbirine bağlayan uyku yoktu. Kırılmış bir kalem gibi göz kapaklarım birbirinden kolayca ayrılmıştı.

Uyuyup uyumadığımı bilmiyordum. Hem sonsuza dek uyuyabilecekmiş gibi, hem de bir daha asla uyuyamayacakmış gibi hissediyordum. Üstünde uzandığım koltuk rahat geliyordu fakat tüm bedenim ağrıyorken rahat hissetmiyordum. Başımda bir sızı hissedebiliyordum. Üstünde uzandığım kolum onu ezmek istememe neden olacak bir şekilde karıncalanıyordu.

Gözlerimi kapalı televizyonun siyah ekranında tutarken ekranın yansımasında kendimi belli belirsiz gördüm. Saçlarım koltuğa dağılmıştı ve koltuğa kendimi ilk attığımda nasıl yatıyorsam, hâlâ öyle yatıyordum. Bir kolum kafamın altındaydı. Gece buraya çöktüğümde yastığı kafamın altına çekmek için bile gücüm yoktu. Kapkara ekranda yüzümü incelemeden hızla bakışlarımı kaçırdım.

Biri içeri girmeden gitmek isteyerek koltukta doğruldum. Saatlerce okulun gürültüsüne maruz kalmışım gibi ağrıyan başıma avucumu dayadım. Kaşlarım istemsizce çatılırken gözlerimi yumdum. Şimdi diğerleri gelecekti. Gece olanları soracaktı ve onlara anlatmam gereken bir şeyler olacaktı. Bunlardan önce kafamı toplamaya ihtiyacım vardı.

Dün gece neler olmuştu?

Koltuktan kalktım. Doğrulur doğrulmaz başıma iğneler saplanır gibi ağrı daha da belirginleştiğinde dişlerimi sıktım. Ardından kıpırdamadan yere baktım. Kanlı adım izlerinden geriye hiçbir şey kalmamıştı. Çünkü sessiz adımların üstünden suyla geçmiş, yeri temizlemiştim.

Gözlerimi dış kapıya doğru çevirdim. Midem kasılırken bakışlarımı kırmızı bölgeye indirdim. Bu açıdan görebildiğim kadarıyla bölgenin içi tertemizdi. Yine de emin olmam gerekiyordu.