OYUNBAZ 7 TUTSAK 1 ÖLÜ (+18)

BÖLÜM 27• GÜN 30'

Bugünün ilk bölümüne hoş geldiniz! Lütfen oy ve yorum atmayı eksik etmeyin. Yorum sınırı geçildiğinde direkt diğer bölümü ateşleyeceğim. Bu bölümü gece, diğer bölümü sabah atmayı düşünüyorum. Üç bölümü yarın attıktan sonra genel bir oy sınırı koyacağım çünkü oy ve okunma arası uçurum yine artmaya başladı. Anlayışla karşılayacağınızı umuyorum.

Medyadaki şarkıdan bir kısmı bırakıyorum aşağıya. 

[Kimsenin olmadığı yere yolla düşlerini

Akıntıya bırak gözyaşlarını

Zaman yok, zaman yok, zaman yok

Bu son değil, bu veda değil

Geceyle kaybol

Zaman yok, zaman yok, zaman yok...]

O zaman parti ve kaos başlasın!

Keyifli okumalar!

• • •

Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7

30 Mayıs 2021

Attığı mesajın önümüzdeki yarım saat içinde attığı son mesaj olacağını düşünerek telefonu hızla cebime sıkıştırdım.

"Yarım saat içinde karar vermen gerekiyor," dedim donakalmış Sarp'e göz ucuyla bakarken.

Metal kapı yavaş yavaş kapanmaya başladı. "Sarp, asosyal piç seni!" diye haykırdı Beyza debelenerek. Kafasını deli gibi sağa sola sallayıp adamın elinden kurtulmaya çalışırken acınası, vahşi bir hayvan gibi gözüküyordu. Onun hakkında öğrendiklerim midemi bulandırdığı için davranışlarından daha da tiksiniyordum. "Yıllar boyunca başka kızın yüzünü görmedin değil mi sapık? Bana taktın kafayı değil mi? Senin yüzünden ne halde olduğuma bir bak!"

Kapı kapandığında Beyza'nın sesi daha az geliyordu fakat yine de kelimeleri duyuluyordu. "Sana hayatında iyi davranan tek kişi bendim!" diye bağırıyordu pislik kadın şimdi. "O yüzüne benden başkası bakar mıydı sanıyorsun? Bana bu kadarını borçlusun! Kaç git ve beni evin içine, her ne sikimse bırak! Sen insanları sevmezsin, onların yanında hayatta kalamazsın!"

Öfkem sanki kanmış ve damarlarım sayesinde vücuduma yayılabiliyormuş gibi hissettim. Parmak eklemlerim sert bir yumruk atıp sızlamak konusunda neredeyse bana yalvarıyordu. Ellerimi iki yanımda yumruk haline getirip kırmızı bölgeye yaklaştım. "Beni duyuyor musun?" diye bağırdım olabildiğince yüksek sesle.

Histerik, cılız bir kahkaha zar zor kulaklarıma ulaştı. Normalde yüksek sesle güldüğünü, iğrenç sesinin koridorda yankılandığını hayal ettim. Aramızdaki bu kapı sesinin bana tam anlamıyla ulaşmasını engelliyordu. "Sonunda bir kız!" diye bağırırken sevinmiş gibiydi. "Nesin sen? Onların orospuluğunu mu yapıyorsun?"

Kanım dondu. Boynumda bir damarın zonklamaya başladığını hissederken dudaklarım titremeye başladı. Tüm bir ayın acısı, sıradanlığı günler boyunca birikip içimde bir dağ oluşturmuştu. Bu dağ patlamak için bekliyordu fakat şimdiye kadar bir hedef bulamamıştı. Beyza, masum Sarp'a boş yere acı çektirmiş bu ahlak yoksunu kadın, bulabildiğim ilk hedefti. Bir ay üstüne konuştuğum ilk farklı kişi.

Sakinleşmek için derin bir nefes alıp yanağımı ısırdım. Acı beni kendime getirmedi.

"Afra..." Arkamdan biri seslenmişti fakat o kadar sinirliydim ki kimin seslendiğini ayırt edemedim.