1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı:
Birincisi, bir kız olmasıydı.
İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı.
Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı.
Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve göre...
{ Kötülük gelmekte olan bir ateş gibi yayıldı Bu öldüğün gece oldu, ateş böceğim Seni hayata döndürmek için ne söyleyebilirdim? Gökyüzü olabilir miydim? }
İyi okumalar ♥
• • •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• • •
Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7
10 Ağustos 2021
Ne tepki vereceğimi bilemeden öylece Gökhan'a bakakaldım.
Egemen mi? O... İçimizden biriydi. İçimizden biri Ölüm'e çalışıyor olamazdı. Egemen, Ölüm'e çalışıyor olamazdı. O beni Ölüm'ün elinden kurtarmıştı. Birlikte Ölüm'ü kandırmıştık.
Ölüm'ü kandırmak fazla kolay olmadı mı?
Hayır...
Hepimiz aynı taraftaydık.
Birbiriyle tezat cümleler zihnimden geçerken sertçe yutkundum. Göğsümden yükselen sıcaklığın boynuma doğru yayıldığını hissedebiliyordum. O sıcaklık sanki parmak uçlarımdan çekiliyordu. Ansızın beliren o endişe hissi bedenimin uç noktalarını soğutmaya başlamıştı.
"Ben..." diye fısıldadım. Sana inanmıyorum. "Yanlış düşünüyorsun. Eminim şu an Ölüm bizi izlerken eğleniyordur. Amacı zaten birbirimize olan güvenimizi kırmak ve bizi birbirimize düşürmek değil miydi? Belki de aradığını sandığın şey bu değildir. Belki de aradığını sandığın şey yoktur. Sadece bir çizgi film açtı ve sen oradaki yazılardan dolayı bulman gereken bir şey olduğuna inandın."
Gökhan sakin bir şekilde yüzümü izlerken yorum yapmadı. Neye ihtiyacı vardı? Kesin bir kabul ya da redde mi? Bu onayı alabileceğimiz tek kişi Ölüm'dü.
Yüzümü sağımızda kalan kameralı silaha çevirdim. Kameranın tam ortasına bakarken kameralı silah kıpırtısız bir şekilde duruyordu. "Gökhan'dan bulmasını istediğin şey bu muydu?" diye sordum. "Ve onun bir şey bulmasını istiyor muydun?"
Sorularım umutsuzca cevap bekliyordu. Ölüm elbette kafa karışıklığımın devam etmesini isterdi ve sırf bu yüzden sorularıma cevap vermezdi. Beni izlediği yerde maskenin altında kalmış dudaklarının şeytana yakışır bir gülümsemeyle yukarıya doğru kıvrıldığını hayal edebiliyordum.
Tam da düşündüğüm gibi, cebimdeki telefondan ne bir ses ne bir titreme geldi. Yine de hızla elimi cebime atıp telefonun ekranını kontrol ettim.
"Önce beni dinleyecek misin?" diye sorarken Gökhan'ın sesinde bir ağırlık vardı. Sanki... Paniklemişti. "Biri her an buraya girebilir ve... Sen bilmelisin. Bir başkası değil."
