1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı:
Birincisi, bir kız olmasıydı.
İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı.
Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı.
Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve göre...
[Kafamın içinde silahlar var ve onlar gitmeyecekler Kafamın içinde ruhlar var ve onlar gitmeyecekler Kafamın içinde silahlar var ve onlar gitmeyecekler Kafamın içinde ruhlar var ve onlar...
Bu gece yıldızlara bakıyordum Ve o parlak güneşi nasıl özlediğimi düşünüyorum
Ölene kadar hayalperest olacağım Ama onlar iyilerin nasıl da erken öldüğünü söylüyorlar
Hepimiz tuhafız Ve belki değişmek istemiyoruz
Kafamın içinde silahlar var ve onlar gitmeyecekler Kafamın içinde ruhlar var ve onlar gitmeyecekler
Ama silah hâlâ ses çıkartıyor
Kaçarak birçok gece geçirdim Sanırım kaybolmuşum ve artık bulunamaz haldeyim Sadece kendi günümün gelmesini bekliyorum...
Ve sanırım seni yüzüstü bırakmak istemiyorum Çünkü içimdeki bir şey değişti Ve belki de aynı kalmak istemiyoruz
Kafamın içinde silahlar var ve onlar gitmeyecekler Kafamın içinde ruhlar var ve onlar gitmeyecekler Ama silah hâlâ ses çıkartıyor
Sonsuz bir hayat istemiyorum Sadece buradayken yaşamak istiyorum Ve başka bir gece görmek istemiyorum Buradayken yalnız bir hayatın içinde kayboldum]
İyi okumalar canımın içleri♥
• • •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• • •
Afra Ahsen Çakmak / Tutsak 7
21 Temmuz 2021
Parmaklarımı cama sürterken kapının diğer tarafındaki Zeliha'nın sesi cevabımı kabullenmiş gibi kesildi.
İhtiyacım olan her şeye sahip olduğumu öğrendikten sonra sonunda beni rahat bırakmaya karar vermiş gibiydi. Çünkü, "Bir ihtiyacınız olursa buradayım," diye cıvıldamamıştı. Sonunda arkasını dönüp gitmişti. Rahatlamışçasına derin bir nefes verdim fakat bu düşünce beni rahatlatmadı. Tam tersi, bir ürkeklik, bir tuhaflık hissetmeme neden oldu.
Aniden Zeliha konuşmaya devam etsin istedim. Birileri bana seslensin, bir şeyler sorsun... Elimdeki gözlük camıyla birlikte kendi zihnimdeki seslerle baş başa kalmamak istedim. Yalnızlık ölümden daha korkutucu gözüktü gözüme. Bu da acizliğimi sanki ne halt olduğumu bilmiyormuşum gibi daha da yüzüme vurdu.
