Breath // Hemmings

16

Gözlerimi açtığımda Luke un yatağındaydım.Kolumda takılı bir serum vardı ve acayip halsizdim.Başımı kaldırıp odaya göz attım.Ama kimse yoktu.Luke yoktu.Yada Taylor.

Taylor.Taylor ile ilgili önemli ne olmuştu? Ahh hatırladığım tartışmıştım ve sonra...Tanrım Luke Onu Kovdu!!!

Kendimi aniden birazcık daha iyi hissettim.Peki Luke şu an neredeydi? Dün gece benimle duşa girdiğini hayal meyal hatırlıyordum.Ahh tanrım bu utanç vericiydi!Sonrası ise yok.

Sanırım bütün gece başımda beklemişti.Bu gerçekdende çok tatlıydı! Sonuçda bunu yapması için hiç bir nedeni yoktu.Yatağımda bırakıp ilgilenmeyebilirdide.

O lisedeki kaba çoçuk değildi.Hatda onunla ilgisi bile yoktu.Farklı insanlardı.O Luke beni kendi elleriyle boğardı.Bu Luke ise iyi olmam için elinden geleni yapardı.Tabiki bu Luke u seviyordum.

"Heyy! Uyanmışsın" Luke kapıda elinde bir tepsi ile duruyordu.O gerçekden çok iyiydi! Yani o klasik sarışın mavi gözlü çocuklardan ne farkı olduğunu düşündüm.Çünkü farklıydı! O sadece diģer sarışınlardan değil, herkesden farklıydı.

Gözlerini benden ayırmadan tepsi ile yanıma gelip oturdu.Endişe ile resmen kavruluyordu."Ben iyiyim Luke."dedim yorgun ve az çıkan sesimle."Teşekkür ederim.Benimle ilgilendiğin için yani."dedim.Gülümsedi."Sende benimle ilgileniyorsun.Hemde çok uzun zamandır"

"Luke o benim görevim.Sen bunu yapmak zorunda değildin."

"Evet yapmak zorundaydım."

"Neden?"

"Bilirsin biz arkadaşız."diyerek ensesini kaşıdı.Hala endişeli görünüyordu.Üstelik bu beni meraka sürüklüyordu.Endişelenecek bişey yoktu.Yani artık iyi hissediyordum."Luke ben cidden iyiyim."diye ona güvence verdiğimde yüzünü zoraki olduğu belli olan bir gülümseme kapladı.Gittikçe artan merakım beni kavurmaya başladı.Tepsiyi önüme koyup yatağın kenarına oturduğunda gülmeye başladım.Oda bana ekmek bölerken güldü.Bu tuhaftı.İkimizde bunun farkındaydık.Sanki roller değişmişti.Şimdi o benim bakıcımdı.Eğer bana bakıcak kişi o olucaksa òmrümün sonuna kadar hasta olabilirdim.

"Bu biraz tuhaf"dedi kaşlarını kaldırıp.Sanki beni duymuştu.Kafamızın aynı şekilde doğru orantılı olarak çalışmasını seviyordum."Kesinlikle öyle"diye onu onayladım.

Ekmeği tepsinin kenarına bırakıp derin bir nefes aldı.İşte söylemeden dayanamadı! Onu endişelendiren neyse söyleyecekti.Geliyor...

"Dün gece biraz saçmalamış olabilirim.Özür dilerim."dediğinde neden bahsettiğini bilmiyordum.Oda ifademden anlamış olacakki"hatırlıyormusun? Dün geceyi?"diye sordu.Sanırım onu rahatsız eden aptal duş merasimiydi."Duşdan bahsediyorsan.Sorun değil."dedim.Rahatlamış gibiydi.Bunu kafasına takması şimdi beni huzursuz etmişti.

"Evet.Duşdan bahsediyorum.Haklısın.Sorun değil."dedi ve tepsinin kenarına bıraktığı ekmeği alıp ağzıma tıkmaya çalıştı.Ama onun daha hić birşey yemediğine kalıbımı basardım!"Sende yersen yerim."dedim.Beni başıyla onaylayıp o küçük ekmeği tekrar böldüm ve birini kendi ağzına birini benim ağzıma koydu.Burnum akmaya devam ediyordu bu yüzden tepsideki peçetelerden birini aldım ve burnumu sildim.Tekrar burnum akmaya başladığında Luke asla beklemeyeceğim bir sekilde başka bir peçete alıp burnumu sildi!"Doğrumu görüyorum!"dedim şaşgınlığımı dışa vurarak.

"Evet"

"Ama neden?"

"Çünkü gözlerimiz doğru görmemiz için var"

"İstifa ediyorum"

"Hayır etmiyorsun"

"İyi bir sebep söyle"