Dandelions' Tears

03

Why she gave up easily? That day. That day is the worst day that happened in my life. Napatingin ako kay Mr. Tachibana ng aluin ako nito. Hindi mo makikita ang bahid ng lungkot sa mukha niya.

"Matagal ko ng tanggap, na darating ang araw na hindi na siya gigising." aniya habang nakatitig sa kabaong.

Maraming kaklase namin ang dumalo, kasama narin ang mga guro. Nasa bandang likod ko si Aera at nakaupo lamang ako sa harap. Ni hindi ko pa siya sinisilip. We never broke up so it means that we're still together. She's isn't visible in my eyes but she's still visible in my heart.

"Sapphire, my daughter is a nice woman. I hope kahit wala na siya, magawa mo pa rin siyang mahalin." tito said while wipping his tears away.

Wala na 'kong maluha. That day, I felt like I was shotted by a loaded gun. My world crashed. Siya nalang 'yung natitira ko'ng pag-asa. Why does universe need to take her away from me. Am I that bad? that I deserve the worst.

"You don't need to tell me, Sir. I'll love her 'till my last breath," I said then looked away.

"Good. Makakahinga na 'ko ng maluwag."

Aera is still crying. They were close, even Aera doesn't have an idea that Yoshi is suffering with brain tumor. Napatingin ako sa kabaong at nakita ko ang litrato nitong nakangiti, mamaya-maya lang ay ibabaon na ang kabaong kaya't tumayo na 'ko at sinilip siya. It'll be my last time seeing her. My heart ached when I saw how pretty is she, she looks like an angel.

"I love you..." I said as I threw the red rose with her.

Napatakip ako ng bibig at dahan-dahan napaupo ng unti-unti na itong nawala sa paningin ko. Aera asked me to stand up, I told her I wanted to stay. Unti-unting nagsialisan ang mga tao. Nakaupo pa rin ako sa damuhan habang nakatitig kung sa'n ito binaon. Aera said she has an emergency so she can't stay here with me. I just nodded, I'm weak. I know i'm weak.

Days passed by, same routine. I'll woke up, go to school and went to my job. Para na 'kong robot. No emotions, no feelings. Napagdesisyunan kong bisitahin si Savhie. I missed my sister, pero ngayon lang ako may pagkakataon na bisitahin siya.

"Hernandez Subdivision ho," sambit ko sa driver at tumango lang ito.

Naglakad-lakad ako sa loob hanggang sa marating ko na ang malaking mansyon ng mga Smith. Napabuga ako ng hangin at nag doorbell. Lumabas ang isa sa mga katulong nila at pinapasok ako. Nasa pintuan palang ako ng makita ko si Savhie na tumakbo paakyat.

"Ayaw kang makita no'ng bata." lola said.

"Baka p'wede ko pong makausap 'yung kapatid ko Mrs. Smith. Kahit sandali lang po," pakiusap ko rito.

"Aba bakit? hindi ko naman pinagbabawalan ang kapatid mo na makausap ko. Siya lang itong umaayaw." sambit nito.

"Sandali lang po talaga... Aalis na rin ako pagkatapos."

Bumuntong-hininga pa ito at umakyat patungo sa taas. Kagat-kagat ko ang labi ko ng panooring bumaba ang kapatid ko. Mas tumaba siya rito, pumuti rin ang kulay niya. Patakbo itong lumapit sa direksyon ko at napangiti naman ako rito.

"Savh..." tawag ko rito.

"I'm sorry, marami lang talagang ginawa si ate kaya hindi kita mabisita. Peace na tayo." ani ko pero hindi pa rin ito sumasagot.

"Sa sobrang dami mo bang ginagawa hindi mo na rin ako ma-text ate?" she mumbled.

"H-hindi, ano kasi, wala... wala pa 'kong load. Bibisitahin naman kita palagi Savhie. Sorry, sandali lang ako ngayon. Babalikan ulit kita sa susunod." I held her hands and she shoved it away.