"Let's just not talk about that." she smiled at me and I just nodded. Still curious.

Wala na ang lalaki kanina pero kabado pa rin ako. Baka mamaya ay balikan kami nito. May sinabi lang si Echo rito kanina na hindi ko naman narinig, daglian ang lalaki na umalis parang takot na takot. Natulog ulit si Echo at kahit takang-taka ay humiga nalang din ako. Weeks passed... nothing happened. I looked at Echo who's struggling to handle the customers.

Napakagat ako ng labi ng makitang mas lalo itong namayat. Namumuo na rin ang mga eyebags nito sa ilalim ng mata dahil na rin sa stress na inaabot nito. Parehas kaming unti-unti nang nauubos... at hindi ko alam kung kaya ko pang tiisin na makita siya sa gano'ng sitwasyon. My heart ached when I came up with the realization that... i'm so selfish. In order to be together we have to drown each other.

"love. Lalim ng iniisip natin ah?" pang-aasar pa ni Echo ng makarating ito sa kitchen.

I hugged her which made her scoffed.

"I love you..."

"What? Be-break-an mo na ba 'ko?" natatawang saad nito.

"Gaga." I rolled my eyes because of what she said.

"S'weldo na raw mamaya ah!" rinig kong sigaw ni Ali. Kasamahan namin.

"Oh? Serious? Grabe sa wakas hindi na delay." natatawang sambit ni Echo at napailing nalang ako sa kanila.

Nagpaalam si Echo na lalabas lang sandali at tumango naman ako rito. I heaved a deep sighed... I love her but like what I said. If things aren't meant for you... it'll never be.

One last day.

A smile crept on my face, when we got our salary we both went to buy some things that we need on our truck. I played my lips while I was looking at her smiling while picking things. Nang makarating sa truck ay nag-ayos lang kami. Medyo nanghihinayang pa 'ko sa mga gamit na binili namin.

"Where are we going? Gagi ka baka ilalaglag mo 'ko sa bangin ah?" sambit nito dahil dinala ko siya sa taas ng bundok. Natawa naman ako sa sinabi nito.

"'Pag ilalaglag kita, sasama ako siyempre." I playfully shook my head.

"Eh ano ba gagawin natin?" she said and I fixed the blanket for us to be comfortable.

Nilapag ko ang alak sa harap niya, I smiled when her eyes widened. She looked at me and I smiled at her. I sat down beside her... just one day love. Just one day. Nahiga ako sa towel na nilatag ko at konting usog ko pa ay tuluyan na talaga akong malalaglag.
Sa ilalim ng puno ng narra, nakahiga lang kami at komportableng katahimikan ang bumabalot sa 'ming dalawa.

"Bakit mo 'ko ginusto pabalik? Dahil ba nagustuhan mo rin ako? o dahil nasaktan ka lang ng sobra?" nangunot ang noo ko sa sinabi ni Echo. Pero hindi ako nagsalita. "Either way... i'm still grateful that you appreciate me. I'm still thankful that we're together now... I hope you're not gonna leave me. Hindi ko kasi kakayanin." aniya nito. I stared at her she's staring at the sky... Suddenly my heart ached.

Sana p'wede... sana p'wede nga.

We're together but I know that you're already tired love. I know that even if you don't speak your mind. I sighed and just held her hand tightly. We're both looking at the beautiful scenery infront of us. Like I told her... the stars leave their moon in times of calamity. In our relationship, i'm gonna leave for you for a while. There's a calamity that wants to separate us, I don't wanna let go but I will. For you,

"Tahimik ka ata? Sabagay. Naninibago pa ba 'ko." she smiled and laughed.

"Echoella." I called her.

Dandelions' TearsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon