Dandelions' Tears

13

I am so confident walking through the runway. I love how I caught people staring at me... I love how they admire the beauty that I have. I wore a red suit, I didn't wore a bra and there's nothing wrong with it. Taas noo akong bumalik sa backstage at nakita ko agad si Farah na nakatayo ro'n.

"Good job, Phire." she smiled.

I smiled back, since I started modelling they changed my name. From Sapphire to Phire Smith They didn't let me use my whole name which is I understand why, I sighed when I zoned out.

"Hmm, aalis ka na? H'wag muna! Nagustuhan ka ng isang company do'n oh. You should talk to them." sambit ni Farah at umupo.

I rolled my eyes. "Hindi ba mag bubuhol-buhol 'yung sched ko? Pang apat na company na 'yan..." saad ko rito at napatango-tango naman ito.

"Okay. May point ka– anyway, nag chat na bebe ko. Bye! Una na 'ko." she shouted and I just smiled and nod.

Since I went here nag stay ako sa rest house nila rito. Since wala naman daw nagpupunta ro'n. Nang makapasok ay nagpalit agad ako sa usual na sinusuot ko. I prepared my salad and I opened netflix. I watched skins, it's a bit weird but the movie was hella good. It has a lesson.

'Girl. Otw, laview.'

Napailing nalang ako sa chat nito sa 'kin. Napatayo ako ng makarinig ng doorbell. She always do that to annoy me. Kapag wala naman ako rito ay dire-diretso lang ang pasok niya... 5 years ago I started modelling, nakapundar na 'ko ng dalawang kotse,  masaya naman ako sa ginagawa ko... pero parang may nawawala.

"Gago ka ah, kanina pa 'ko doorbell ng doorbell hindi mo 'ko pinagbuksan. Kingina mahuhulas na ganda ko ro'n!" napakamot ako sa batok at umupo nalang sa tapat.

"Aera, anlakas ng bibig mo." puna ko rito dahil nakasinghal nanaman siya.

"Aba bakit?! Eh kung sampalin ko sila ng ngala-ngala ko. May magagawa ba sila?" hamon pa nito.

"Tss. Ingay," natatawang sambit ko rito.

We met two years ago, her hair color is now ash gray that suited her fair skin. She's a bit taller now. Nang umalis siya no'n she went here, because her sister lives here. Nagtrabaho siya bilang sekretarya ng isang company dito.

"Girl! Putangina nakita ko talaga! Mga gan'to kalaki." singhal nito at pinakita sa 'kin ang dalawang dangkal niyang kamay.

Napapailing nalang ako sa mga pinagsasabi niya. Dahil busy ako ay madalang lang ako umuwi, madalas ay sa van nalang ako natutulog. Kaya 'pag nandito ako ay andito rin si Aera. Kahit wala naman ako ay dito pa rin siya nakatambay.

"Wala kang balak umuwi ng pilipinas?" kuryosang tanong ko rito.

Nginitian naman ako nito ng nakakaloko kaya't tinaasan ko siya ng gitnang daliri ko.

"May balak akong umuwi. Babalikan ko 'ex' ko." sambit nito at inirapan ko naman siya. She said it in sarcasm.

"Uuwi ako." I said and she just gave me a disgusted look.

"Gago 'to. Sa tingin mo ba sa ginawa mo sa ex mo babalik pa 'yon? Siraulong 'to." aniya.

"Tanga I never said that. Ang sabi ko uuwi ako. Hindi ko sinabing babalikan ko siya." irap ko rito.

"Lokohin mo lelang mo, ganiyan mga nababasa ko eh. Oh ano? Tama ako 'di ba? 'yung mga... nag break sila, nagpunta sa ibang bansa 'yung isa. Ta's uuwi sa pinas ta's magiging sila ulit– girl. Sa libro lang nangyayari 'yon okay?" parang gusto ko nalang busalan ang bibig niya.

"Ang lawak ng imagination mo 'no?"

"Naman."

"Iumpog kaya kita para magka-amnesia ka." I rolled my eyes and she just laughed histerically.