MAHKUM

20. Bölüm Part 1: "İsyan"

Eminem & Rihanna; The Monster

“İki gözümün çiçeği.”

🕯️

Bu cehennemden ve burada ki iblislerden kurtulacaktım. Ardından ailemle farklı şehirde yeni bir hayat kuracaktım ve o hayatta Talha da olacaktı. Bunun düşüncesi bile beni mutlu ediyor, yüzümde huzurlu bir gülümsemenin belirmesine yol açıyordu.

Bugün pazardı ve isyan bugün başlayacaktı. Korkuyordum. Gergindim. Tüm gece boyunca uyumamıştım. İşlerin planladığımız gibi gitmemesi için şu ana kadar herhangi bir engel çıkmamıştı. Her şey tamda planladığımız gibi gidiyordu ve açıkçası bu içime küçükte olsa bir şüphe tohumu düşürüyordu.

Sanki son anda her şey mahvolacak gibi hissediyordum ve bu his beni çok korkuyordu.

Her şeye rağmen yürüdüğümüz yolun sonunun aydınlık olmasını umuyordum.

Sabah uykusuz bir şekilde yataktan kalktığımda telefonum çalmıştı. Yanaklarıma doğru düşen dağınık saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırarak ayağa kalktım ve şarjda çalan telefonumu elime aldım. Kimin aradığına baktığımda ise 'Muhammed' ismini görmemle duraksadım ve kısaca boş odaya baktım. Hızlıca odamın kapısını kapatıp telefonu şarjdan çıkarttım.

Odanın kapısından uzaklaşıp pencere tarafına adımlarken telefonu yanıtlamış kulağıma götürmüştüm. "Alo?"

"Gece..." Diye konuştu tok sessiyle Muhammed. "...nasılsın?"

"Cidden nasıl olduğumu mu soruyorsun?" Güler gibi bir nefes verdim dudaklarımdan. "Çok iyiyim."

"Sesin gergin geliyor." Dedi onunla alay etmemi takmadan.

"Öyle mi neden acaba?"

"Gece," dedi sert bir sesle. Sesi beni uyarırcasına yükselmişti.

"Tamam, tamam..." dedim pes edercesine. "... gerginim ve tanrı aşkına bu çok normal değil mi?"

Muhammed'in telefonun diğer ucundan ciğerlerine derin bir nefes çektiğini duydum. "Gergin olman tabi ki çok normal, ama bunu yansıtmamalısın. Ben bile seni görmeden sesinden anladıysam insanlar gözlerine bakar bakmaz bir şeyler olduğunu anlarlar. Dikkatli olmalısın... Sanki bugün diğer günler gibi düşün. İsyan çıkmayacakmış gibi davran..." 

"Söylemesi çok kolay." Diye homurdandım.

"Şu zamana kadar bir sorun çıktı mı?"

"Hayır."

"Bu saatten sonra da hiçbir sorun olmaz... İnan bana her şey planladığımız gibi olacak." Sesi güven vericiydi ama benim içimde ki kötü hissi geçirememişti.

"Bilmiyorum Muhammed. Sanki... Sanki son anda bir şey olacakmış gibi hissediyordum. Zaten beni böyle hissetmeye iten şeyse şu ana kadar her şeyin sorunsuz ilerlemesiydi." Alt dudağımı dişleyerek pencereden dışarıya baktım.

"İçinde ki o his korkundan kaynaklanıyor ve inan bana korkun yersiz..." Arka taraftan birilerinin konuşma sesi geldi ama ne dendiğini pek anlamamıştım. "Tamam, siz binin geliyorum..." bana hitaben konuşmadığını anladığımda kaşlarımı çattım. Konuşmaların hemen ardından gürültü bir motor sesi duydum.