MAHKUM

27. Bölüm: "Plan"

Chase Atlantic; Okay

🕯️

Zaman hissettiğiniz acıyı silmiyordu, sadece o acıya alışmanızı sağlıyordu.

Ailesiz olmak, kanadı olmayan bir kuş gibi olmaktı. Bunu biliyordum çünkü bunu yaşıyordum. Bunu yaşıyordum ama yaşamıyordum...

Talha'nın dediğini yeni kimliklerimiz hafta sonu elimize geçmişti. Benim kimlikte adım Sude, Talha'nın ise Burak'dı. Sahte isimlerimize alışmak benim için kolay olmayacaktı.

Batu yaklaşık iki gün önce kaldığımız evden ayrılmış Akif pisliği hakkında bilgiler edinmeye gitmişti. Bugün sabah Talha ile konuşmuş akşama burada olacağını söylüyordu. Bizde Elif, Muhammed ve Talha ile hala hotel evindeydik. Elif yaşadıklarımı bildiği için olsa gerek sürekli benimle bir uğraş içinde olmaya çalışıyordu. Daha iyi hisetmem için elinden geleni yapıyordu ve bunu beni hiç tanımamasına rağmen yapıyordu. Kesinlikle o kalbi güzel biriydi.

Şu an onunla beraber arka verendada oturmuş yaptığım türk kahvesini içiyorduk. Talha ve Muhammed ise içeride oturuyorlardı.

"İntikam almak konusunda kararın kesin değil mi?" Elif'in sesi tereddütlüydü.

"Evet." Benim sesimde ise hiçbir tereddüt yoktu. Kararım kesindi, çünkü içimde ki o ateşin intikam almadan dinmeyeceğini biliyordum.

"Hiç birini öldürdün mü?"

"Hayır."

"Birini öldürmenin kolay olacağını sanmıyorum Gece."

"Bunu biliyorum Elif ama inan bana o, herifin yaptıklarının cezasını ödemeden öylesine yaşadığını bilip hiçbir şey yapmamakta kolay değil."

Kısa bir sessizlik aramızda aktı. Elif'in odaksız bakışları karşımızda duran ormanlık alandaydı. Ona baktım. Yüzünde endişe dolu bir ifade vardı. Kahvesini tutmadığı boşta olan elini bana doğru uzattı ve elimi bularak sıkıca tuttu. "Seni çok sevdim ve sana bir şey olmasından-"

"Bana hiçbir şey olmayacak inan bana. Sadece intikam almak bana biraz olsun daha iyi hissettirecek." Elif'in elimi tutan elini usulca sıktım.

Bir süre Elif'le farklı konulardan konuşarak kahvelerimizi içtik. Onunla vakit geçirmek bana iyi geliyordu. Sakin bir yapıya sahipti ve farkında olmadan çevresinde ki insanlara da bu sakinliği bulaştırıyordu. Onunla vakit geçirdiğim anlar karmakarışık olan zihnim duruluyordu.

Kahvelerimizi içtikten sonra içeriye geçmiştik. Talha ve Muhammed salonda ki koltuklarda oturmuş konuşuyorlardı. Bizim içeriye girmemizle Muhammed ayağa kalktı ve herhangi bir yere çarpamasın diye koluna girdiğim Elif'i kendine doğru çekti. Elif'i geniş koltuklardan birine yönlendirip oturmasını sağladı ve hemen yanına oturdu. Bende bu sırada Talha'nın oturduğu tekli koltuğun kol kısmına oturdum.

"Batu'dan bir haber var mı?"

Talha kolunu belime dolayıp kazağın açıkta bıraktığı gerdanıma kısa bir öpüçük kondurdu. "Birazdan burada olur, az önce konuştuk."