MAHKUM

26. Bölüm: "Kimlik"

Nf; Change

🕯️

İnsanlar değişirdi.

Yaşadığımız hayat bizi iyi veya kötü değiltirebilirdi.

Beni de değiştirmişti. Önceden bir insanın canını yakmak istemezdim tam tersine yaralarını sarardım. Ama artık birinin canını yakmak hatta canını almak istiyordum.

Ben intikam almak istiyordum.

İçimde yanan ateş intikam ateşiydi, eğer ben intikamımı almazsam o ateş beni yakıp küle çevirecekti.

Talha bana yardım edecekti. Aslında bunu biliyordum, o ne olursa olsun iyi bir seçim yapsamda kötü bir seçim yapsamda her zaman yanımda duracak ve bana destek olacaktı. Benimle ateşler içinde yanardı da, dagalı bir denizde boğulurduda. Bana olan aşkı o kadar deliceydi ki her şeyi yapacağını biliyordum. Bunu, benim için Karagöz denen o ceheneme girdiğini öğrendiğimde zaten anlamıştım. Bu biraz delice ve hastalıkcaydı ama kimin umrundaydı ki? Sadece onunla olmak istiyordum.

Şu an yaşıyor oluşumun tek sebebi oydu.

Bir süre beraber birbirimize sarılarak yatakta uzanmıştık. Daha sonra Talha, Muhammed ve Batu kaldığımız küçük hotel evinden ayrılmış beni ve Elif'i yalnız bırakmıştı. Nereye gittiklerini söylememişlerdi ama Talha bir kaç saate döneceklerini söylemişti. Şimdi ben ve Elif'te ellerimizde sıcak çikolatalarımız ile salonda ki mavi koltukta oturmuştuk. Elif'in bakışları düz bir şekilde ileride ki boşluktaydı. Bense onun yüzüne bakıyordum.

"Elif merak ediyorumda Muhammed'le nasıl tanıştınız?" Diye sordum uzun süren sessizliği bozarak. 

Yüzünde sakin bir tebessüm can buldu. Yanakları hafiften allaştı. "Bizim tanışmamız biraz tuhaftı."

"Nasıl yani? Nasıl tuhaf?"

"Şey.. biz Muhammed bizim evi soyarken tanıştık." Elif'in kısık sesle konuşması üzerine gözlerim irice açıldı ve öylece ona baktım.

"Ne!?" Pekala. Bu biraz değil fazlasıyla tuhaftı. Merakla oturduğum yerde hareketlenerek Elif'e doğru iyice döndüm. Gözlerim iri iri açılmış ona bakıyordum. "Sen ciddi misin?"

"Evet," dedi başını kucağına doğru hafifçe eğerken. Sanırım biraz utanmıştı benim tepkimden dolayı. "Anlatsana, merak ettim." Diye mırıldandım. Sesim uzun süre sonra ilk kez canlı çıkmıştı. İlgiyle Elif'e baktım ve anlatmasını bekledim.

Elif gergin bir şekilde oturduğu yerden kıpırdandı. Yüzünde kararsız bir ifade belirirken anlatmak istemediğini düşünerek, "Yani tabi istersen anlatabilirsin-" diye mırıldandım ama Elif cümlemi yarıda kesti.

"Anlatmak istiyorum ama beni yargılamadan korkuyorum." Avuçları arasında ki beyaz kupayı sıkıca tutuyordu.