MAHKUM

30. Bölüm; "Final"

Potencıa; Liman

🕯️

1 yıl sonra;

Ailemi kaybetmiştim ve dünyam yıkılmıştı. Sonra bir adam gelmiş ve yıkılan dünyamı tekrar inşa etmişti. Yeniden yaşayamam dediğim her şeyi bana yaşattmıştı. Bana umut oldu. Bana ışık oldu. Yaşamam için bir sebep oldu.

Yani hayatta işte bitti dediğiniz yerden tekrar başlaya biliyordunuz.

Hayatımı mahveden kişiden intikam aldıktan sonra bulunduğumuz ülkeyi terk etmiş planladığımız gibi İspanya'ya gelmiştik. İspanya'ya geleli neredeyse bir yıl oluyordu. Bu süreçte Muhammed ve Elif kendi evinde ben ve Talha ise kendi evimizde kalıyorduk. Batu ise genelde her gece farklı bir kadının evinde kalıyordu ama kalmadığı zamanlar ya bize yada Muhammed'lere gidiyordu. Sık sık birbirimizi ziyaret ediyor beraber vakit geçiriyorduk.

Zaman su misali akıp giderken geçmişi düşünmemeye çalışıyordum. Önümde yanımda ki insanlarla geçireceğim güzel günler vardı ve ben onlara odaklanmak istiyordum. Her ne kadar kalbimin bir köşesi Ankara'da kalan dostum Ali için sızlasa da, onun iyiliği yanında olmamam gerekiyordu.

Akif'i öldürdükten sonra Türkiye'de ki basın bir süre bu ölümü konuşmuştu. Kimin yaptığı hiçbir zaman açıklanmamış sadece katilin peşinde olduklarını söyleyip durmuşlardı. Geçen zaman yaptığımız cinayetinde unutulmasını sağladı. Sadece aile fertleri bizi aramaktan hiç vazgeçmemişti. Ama onlarında elinde bir sonuç yoktu. Bunu biliyorduk çünkü Talha ve Muhammed sürekli Türkiye'de ki bazı kişilerle irtibat halindeydi. Olası bir durumdan önceden haber olmak için.

Güneş en tepede belirdiğinde tüm yakıcılığı ile pencereden içeriye girmişti. Yüzüme vuran güneşten rahatsız olunca uzandığım yatakta huysuzca homurdanıp döndüm. Bir elimi yanımda yatan Talha'ya doğru attığım da elim boşluğa düştü. Uyku mahrurluğu ile gözlerimi yavaşça aralayıp yanıma baktığımda yanımım boş olduğunu gördüm. Kısa bir an duraksadıktan sonra, içeriden gelen seslerle onun mutfakta olduğunu anlayabilmiştim.

Yataktan yavaşça doğrulduğumda yüzüme düşen uzun siyah saçlarımı geriye doğru iteledim. Belime kadar düşen beyaz çarşafı üzerimden çektikten sonra yataktan kalkıp odanın bir köşesinde bulunan boy aynasının karşısına geçtim. Üzerimde kısa saten bir şort ve saten ama göğüs kısmında danteller bulunan bir askılı vardı. Boynumda ve gerdanımda dün geceye ait izler varken bunu umursamadım. Konsolun üzerinden aldığım lastik tokam ile belime kadar uzanan saçlarımı dağınık bir topuz yapıp odadaki lavaboya geçtim.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra lavabodan çıkarak seslerin geldiği mutfağa doğru ilerledim. Talha da şunu fark etmiştim ki, ne olursa olsun asla geç kalkmıyordu. Ben bir ölü gibi öğlene kadar yatarken o sabah erken saatlerde uyanıyordu. Bu yüzden çoğunlukla ben uyandığım vakitler yanımda değil şimdi ki gibi mutfakta bizim için yemek hazırlıyor olurdu.

Mutfağa girdiğimde onu gördüm. Ocağın başında yaptığı yemek artık her ne ise onunla ilgileniyordu. Üstü çıplaktı ve vücudunu kaplayan dövmeler gözler önündeydi. Sadece altında kalçalarından düşmek üzere gibi duran siyah bir eşofman vardı.