Tripping Odysseus (G-High Series #1)

Prologue

Prologue

The warm, calm, and salty wind embraced me as soon as I stepped out of the plane. I walked confidently on the stairs as I felt the people's eyes drifting on me. Sinulyapan ko ang payapang alon ng dagat na malapit lang sa airport na kinatatayuan ko. The waters were sparkling because of the sunlights reflection. The waves moved peacefully as it carefully hit the sea wall.

Diretso akong naglakad patungo sa mga nakahilerang sasakyan sa ilalim ng tirik na araw. Hinubad ko muna ang suot kong makapal na jacket dahil ramdam ko na ang pamumuo ng pawis sa katawan ko. I let my bare shoulders be exposed on the ray of sun.

I'm wearing a black cami top and straight pants. I done my long wavy hair in ponytail and I have a little bit of make up on my face too. Simple lang naman ang ayos ko ngayon pero kung titigan ako ng mga tao sa paligid at para akong artista.

Inikot ko ang paningin sa paligid at hinanap sa mga nakaparadang sasakyan ang para sa akin. I informed my relatives here about my arrival today, so I suppose narito na sila ngayon?

I expected the car it to be decent even though mostly sa mga nakikita kong sasakyan ay mga kinakalawang at lumang tricycle. Bilang lang sa daliri ang mga kotse sa paligid.

I rolled my eyes at everything in this place. Ang layo talaga ng buhay dito kumpara sa Manila.

Dito pa lang ay halos wala na akong makitang brand new na sasakyan, paano pa kaya sa baranggay ng kamag-anak ko? How am I supposed to live with it?

Everything is noisy. Mas lalo pa 'yong nagpainit ng ulo ko. Abala ang iba sa pagbaba sa eroplano at pag-aasikaso ng mga dala nilang gamit. Mga kumustahan, kuwentuhan, at tawanan...

The weather is too hot and the place is too noisy to keep my cool face. Nainip agad ako kahit kakababa ko lang.

"Tisay!" I turned around to where that voice came from.

I carefully watched an old lady as she ran toward me. Her arms were already wide open.

"Auntie..." anas ko at nakaramdam ng kaunting ginhawa dahil sa presenya niya.

Naglakad ako ng kaunti palapit sa kan'ya at sinalubong ang mainit niyang yakap. Her eyes were filled with so much delight and she's obviously glad to see me again.

Hindi naman gano'ng lumaki ang pagbabago sa mukha niya. 9 years old ako no'ng huling kita ko sa kan'ya. But now, she still looked youthful even at her 40's. She gained some wrinkles but it's not that obvious unlike the other old women her age.

She have a wavy hair like mine. Nakikisayaw ang mga ito sa hangin. We're kind of alike. Iyon ang una kong napansin sa unang tingin ko sa kan'ya. Nakakatanda siyang kapatid ng Papa ko kaya hindi na nakakapagtaka.

Belleza, Esterancia is my father's hometown. Dito rin ako pinanganak. Pero no'ng pumanaw si Papa, dinala ako ng panganay nilang kapatid sa Manila, si auntie Rebekka, at doon na ako namulat.

I was eight years old, then. I'm fifteen now. 9 years have past and the changes in my life - I can say, was drastic.

To come back here after so many years, is like coming back to a haunted place. I abandoned Esterancia to live in the city, and to see myself coming back to my old home is like a betrayal to the little me.

But it was unplanned. Ang totoo ay wala talaga sa plano ko ang lumawas dito. Pero dahil sa mga nangyari ay napilitan akong umalis sa syudad. I'm not running away from something or a crime... I'm making a fresh start. Sadyang itong probinsya lang talaga ang alam at puwede kong takbuhan.

"Good to see you again po..." I smiled at my aunt.

"Ang laki mo na! You looked like you're already a grown woman kahit teenager ka pa lang, Tisay. Kinse anyos ka pa lang, 'di ba? Ka-edad mo ang bunso ko?" Aniya. Tango lang ang tugon ko sa lahat ng sinabi niya.