Chanyeol evden ayrılmadan önce son kez Baekhyun'a sarıldı. Bu fırsattan yararlanmak için değildi, samimiydi. Ailesinden Baekhyun'un hikayesinin büyük bir kısmını dinlemişti ve kısa olanın kalbinin ne kadar yaralı olduğunu öğrenmişti.
Ölen erkek arkadaşı onu aldatmış daha sonra ise Baekhyun onu affetmediği için intihar etmişti. En azından Baekhyun onun kendisi yüzünden öldüğünü düşünüyordu.
Chanyeol geri çekildiğinde Baekhyun ona gülümsedi ve el salladı.
"Gitmeden önce..." Chanyeol mırıldandı.
"Sevgiline telefon numaranı verir misin?" Baekhyun reddetti ve gülümsedi.
"Sahte sevgililerle bir daha görüşmek yok" Her ne kadar Baekhyun Chanyeol'un oldukça iyi kalpli biri olduğunu düşünmüş olursa olsun kalbi yeni birini kabul etmiyordu.
Chanyeol yanaklarını şişirdi ve kafasını salladı.
"Peki. Kafede görüşürüz o zaman" Baekhyun gözlerini devirdiğinde Chanyeol hızlıca onun yanağına minik bir öpücük bırakıp koşarak evden çıkmıştı.
Baekhyun kızaran yanaklarını elleriyle kapatıp odasına koşarken geçmişi düşünüyordu. Odasının duvarları o ve Daehyun'un resimleriyle doluydu. Daehyun ve Baekhyun sarılırken, Daehyun ve Baekhyun öpüşürken, Baekhyun uyurken ve daha tonlarcası. Ailesi ilk başlarda, Baekhyun'un içine kapandığı ve kimseyle konuşmadığı dönemde ona fotoğrafları atması için baskı yapmış ama bir sonuç elde edememişlerdi.
"Hayatım" Bayan Byun odanın kapısından seslendi.
"Sence de Chanyeol bu fotoğrafları görse kalbi kırılmaz mı?" Annesi duvarları göstererek söylediğinde Baekhyun kaşlarını çattı.
"Hayır! Onlar duvarda kalacaklar" Bayan Byun üzgünce kafasını salladı ve oğlunun saçlarını okşadı.
"Chanyeol'a bir şans ver tamam mı? İyi birine benziyor." Baekhyun omuz silkti ve bedenini geri attı.
Her ne kadar ailesi onun Chanyeol'la sevgili olduğuna inansa da Baekhyun kalbini bir daha kimseye açmayacağına emindi. Daehyun'u unutamazdı. Belki Daehyun onu aldatmıştı ama yine de Baekhyun onu özlüyordu.
Baekhyun tekrar sıkıcı bir günde kafedeki müşterilerle ilgilenirken Chanyeol koca gülümsemesiyle kapıdan içeri girdi. Baekhyun itiraf etmesi gerekirse Chanyeol'u bekliyordu. Sadece geleceğini söylemişti ve gelmeliydi.
"Çıkışta seni bir yere götüreceğim" Chanyeol deri ceketini düzelterek söyledi. Kendince Baekhyun'a havalı görünmeye çalışıyordu fakat Baekhyun 2 yıldır insanları reddeden biri olarak her türlü asılma taktiğine alışmıştı.
"Saçmalama istersen" Chanyeol kaşlarını çattı ve her zamankinin aksine ciddi bir ifadeyle Baekhyun'a baktı.
"Söz verdin. Eğer ailen beni severse bana bir şans verecektin" Baekhyun derin bir nefes aldı ve yorgunca Chanyeol'a baktı.
"Bunu istemiyorum"
"Geleceksin. Şimdi gidiyorum ve iş çıkışında geleceğim."
"Seni beklemeyeceğimi biliyorsun" Baekhyun mırıldandığında Chanyeol gülümsedi.
"Erken geleceğimi biliyorsun" Chanyeol kafeden çıkarken Baekhyun ellerini çenesine dayadı ve camdan oluşan duvarlardan Chanyeol'un gidişini izledi. Hayatında yeni bir eğlence veya insan istemiyordu.
Eğer Chanyeol zorlarsa belki arkadaş olabilirlerdi ama daha fazlası için, bu henüz mümkün değildi.
******
YOU ARE READING
Plan:404 Not Found
FanfictionChanyeol tanımadığı birini kendinde aşık etmek istiyordu, onu büyülemek ve sonunda kendine aşık olmasını sağlamak. Ama bu o kadar kolay değildi.
