Görmüyorsun Hiç | Gay [Tamamlandı]

senin Allah'ın yok mu?

Sezen Aksu- Zalim

O seni seviyor.

Eren'in sesi kafamda yankılanınca elimdeki kalemi yere fırlattım.

"Sus, sus!"

Hatırlamak istemiyordum, hiç yaşanmamış gibi davranmaya çalışıyordum ancak o geceden beri Cihan'ın dolu gözleri aklımdan çıkmıyordu.

Nasıl olabilirdi böyle bir şey?
Her şeye imkan verebilirdim, en mantıksız açıklama bile kabulümdü ancak beni sevmesi de ne demekti? Biz arkadaştık yahu, en yakın arkadaştık. Bana nasıl o gözle bakabilmişti, haydi onu geçtim hiç mi utanması yoktu. Erkektik ulan, erkek!

Kabul edemezdim böyle bir şeyi.
İnsanların düşündüğü gibi biri olmayacaktım ben, bana 'ibne" dedikleri her anı yedirecektim onlara. Güzel bir karım olacaktı, çocuklarım olacaktı ve başta babam olmak üzere herkese yanıldıklarını kanıtlayacaktım.

Bunca zaman ben bunlarla mücadele ederken o utanmadan beni sevme cürretinde bulunmuştu bir de. Hiç mi kız kalmamıştı, elini sallasa ellisiydi, amacı neydi bunun?

O kadar öfkeliydim ki ona, Eren'in yaptıklarına sinirlenmeye vakit bile bulamamıştım.

Baktığınız zaman asıl suçlu olan Eren'di ancak Cihan'a karşı dinmez bir hırsla doluydum ve bu sınavlarıma çalışmayı bile engelliyordu.

Böyle olmazdı.

Vazgeçmesi lazımdı.

Yaptığı salaklıktan başka bir şey değildi. Zaten batırdığı hayatımı iyice karartacaktı ve buna izin verecek değildim.

Telefonumu elime aldım ve dün engellediğim numaraya mesaj attım.

Siz: Bana bak
Siz: Vazgeçeceksin
Siz: Bu iğrenç bir şey
Siz: Ben bir erkeğim
Siz: Senin gibi değilim
Siz: Eren gibi de değilim
Siz: Zaten seni seviyormuş, git onu sev
Siz: Bundan sonra da gözün gözüme değmesin
Siz: Midemi bulandırıyorsun

Sinirden ellerim titreyerek yazdığım mesajlar kısa sürede mavi tik oldu, ancak cevap gelmedi.

Siz: Cevap ver

Cihan: Ne diyeyim Furkan

Siz: Adımı ağzına alma
Siz: Vazgeçeceğini söyle

Cihan: Tamam

Siz: Ulan sen ciddisin ya
Siz: Amına koyayım cidden beni seviyorsun yani
Siz: Çıldırıcam amk
Siz: Arkadaştık lan biz arkadaş nasıl o gözle bakarsın bana
Siz: İğrençsin amk

Sinirden ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. Nasıl söylerdi bunu bana? Yaşadıklarımı bilmiyor muydu, hiç mi düşünmüyordu...

Telefonu arkamdaki yatağa doğru fırlattım.

İki gündür düşünmekten delirecek kıvama gelmiştim. Her şey çok mantıksız geliyordu.

Ne zaman başlamıştı bu, benim güvenerek baktığım tek insan ne zamandır ihanet ediyordu bana? Kucağında bana edilen hakaretlere ağladığım çocuk en başından beri onlar gibi görüyordu beni demek.

Sandalyemden kalkıp aynanın karşısına geçtim.

Saçlarımı çekiştirdim. Düzeltecektim bunları.
Spor yapacaktım, kilo da alacaktım. Sonra belki sevgili bulurdum bir de. Belli mi olur, ilk sevgilimle evlenirdim.

Bir hayalim vardı uzun zamandır, evleneceğim kişi kesinleştiği zaman babamın yanına gidecektim sevgilimle. 'Bak baba, düşündüğün gibi değilim. Ben de diğerleri gibiyim.' diyecektim. Sonra anlayacaktı o da, sarılacaktı bana. Gurur duyacaktı benimle, belki sevmeye bile başlayacaktı.