Görmüyorsun Hiç | Gay [Tamamlandı]

aşığın olamaz tenim

"Geç kalmadık değil mi?"

"Of, çok heyecanlıyım! İlk defa eşcinsel bir çift göreceğim."

Taksiden inip mekanın girişine doğru yürürken yanımda konuşan ikiliyi acaba hiç getirmesem mi diye düşünüyordum.

Bir yanda çok oyalandığımdan yakınıp geç kaldığımızı söyleyen Enes, diğer yanda saçma bir heyecanla havalara uçan Melisa vardı ve aklıma mukayyet olmakta epey zorlanıyordum.

Aslında plana Melisa'yı eklemek gibi bir niyetim yoktu; Koray abi beni arayıp Tolga abiye sürpriz hazırladığını, bu akşam için bir mekanda toplanacaklarını söylediği sırada yanımda o da vardı ve mecburen anlatmak zorunda kalmıştım.

Onların bir çift olduğunu duyduğunda gelmez diye düşündüysem de beni şaşırtmış ve böyle şeyleri desteklediğini söylemişti.

Ben hariç herkese normal geliyordu sanki.

Enes ise Koray abinin özel isteği üzerine buradaydı. Hastanede Enes ile Tolga abinin fazla yakın olduğunu söyleyip ufak bir sürtüşmeye sebep olmuştu ancak görünüşe göre aralarını düzeltmeyi planlıyordu.

Enes'in Melisa'ya göz devirdiğini gördüm.

Okulda da çok anlaşabildikleri söylenemezdi ancak benimle takılmaya başladıktan sonra iyiden iyiye soğumuştu kızdan.

Sonunda Melisa'nın amacını öğrenmiştik.
En başından beri arkadaşı olarak görüyordu beni, buluşmalarının tek nedeni beni samimi buluyor olmasıydı.

Bunu nasıl öğrendiğimi soracak olursanız, Cihan ile görüştüğümüz geceden sonra sürekli onun hakkında soru sormaya başlaması ve ikisini görüştürmemi talep etmesi sonucu asıl zor olan anlamamak olurdu.

Bu kendime olan saygımın son damlasını da yitirmeme neden olmuştu.
En başından anlamalıydım oysa, yanımda öyle rahattı ki ondan hoşlanmama ihtimal bile vermemişti. Sanki ben onun için bir erkek arkadaş potansiyeli taşımıyordum.

Bana hiç diğer erkeklere davrandığı gibi davranmamıştı.

Onunla görüşmeyi kesmek istemiştim, yaşananlar beni tümüyle rahatsız etmişti. Cihan'dan hoşlanıyor olmasını kabullenemiyordum bir türlü. Şu an küs olmamıza rağmen Enes bile beni bunu yapmam için uyarmıştı.

Ama yapamamıştım, ne diyebilirdim ki.
İkisini görüştürmemek için ne gibi bir sebebim olabilirdi?

Bir kız ve bir erkek yakın arkadaşım vardı ve onları görüştürmek oldukça normal olmalıydı.

Öyleyse neden huzursuzlukla kıvranıyordu bedenim?

Gözlerimi yerden tek bir saniye kaldırmadan Koray abinin bahsettiği mekana girdim.

Girer girmez yüzüme çarpan sıcaklık ve yüksek tempolu müzik sesiyle yavaşladım.

Her yer insan kaynıyordu, olmak istediğim son yer bile değildi.

Gözlerimle tanıdık yüzler arıyordum ancak karşılaştığım şey beni baştan aşağı süzen dans eden bedenlerden başkası değildi.

Size sosyal fobim olduğunu söylemiş miydim?

"Şu sahnedeki Koray değil mi?" Arkamdan gelen Enes'in yüksek sesli müziği bastırmak için bağırmasıyla yerimden sıçradım.

Ortamı ortadaki ışıklandırma haricinde aydınlatan bir şey yoktu, bu yüzden karanlıkta çok seçemiyordum ancak önümüzdeki kalabalığın ilerisindeki kürsüde, elinde mikrofonla dikilen kişiyi görebilmiştim.