US 사랑의 숨겨진 기억

CHAPTER 28

I dont want to ruin his image, neither my image and reputation. But I don't think he deserves this.  

Yes, I am selfish, I don't care about anyone else's feelings and situation. I only care about how I feel. But with him, it's different, I am selfless.

" Chris, baka hinahanap ka na ni Sophiah. You can go home na." ani ko habang nag-aayos ng cabinet ko.

Habang siya nanonood ng movie sa sala.

" Pinapauwi mo na ba ako?" pabiro niyang tanong.

" Does it sounds like that?" agad na sambit ko sabay hugot ng makapal na jacket.

Agad naman siyang napatingin sa relo niya, 9:00 na ng gabi. And for sure nag-aalala na si Sophiah at Stephanie sa kanya.

Napansin ko naman din na nag-ayos na siya.

" Okay, I'll go home na. Sure ka bang okay ka lang dito?" pag-aalala niyang tanong sakin.

As much as I want him to stay, the fact that he's not mine is enough reason why he shouldn't stay.

" Yes okay lang ako dito. Besides this is my house" giit ko sa kanya.

Tumango siya bilang tugon niya.

" Okay then. Uuwi na ako. If may problema just call me ha?" ani niya sabay lakad papunta sa pinto.

Hindi ko na siya sinagot at nagfocus sa pag-aayos ng damit ko.

Hanggang sa madinig kong tumunog na ang door nob ng pinto ko, na siyang dahilan para mapatingin sa kanya.

At saktong kumakaway siya habang palabas ng apartment ko. 

" Wait, chris" agad na sambit ko.

 Hindi ko alam kong bakit, basta ang alam ko dala dala ko ang jacket na kaninang hinugot ko sa cabinet ko.

At naglakad palapit sa kanya.

" You wear this, para di ka makilala. Baka may mga reporters pa sa baba " ani ko sabay yuko. 

Hindi ko kayang tinitigan ang mga mata niya. I dont know why.

" Thank you, see you --- sa shoot" nauutal na sambit niya.

Ngumiti nalang ako ng bahagya. 

Matapos ay naglakad na siya palayo habang ako agad na nagsara ng pinto. I dont want to see him walking away.

Dahan dahan nalang akong napaupo habang nakasandal sa pinto.

Ano ba tong ginagawa ko?

Napabuntong hininga nalang ako. I feel so guilty about what I did to him.

RING..

RING..

RING..

Agad akong napatingin sa kung saan nanggaling ang tunog na yon. Dali dali akong pumunta sa kwarto ko para echeck cellphone ko. Pero laking gulat ko its not my phone that's ringing.

RING..

RING..

RING..

Sigurado akong cellphone yon ni Chris. At hindi nga ako nagkamali naiwan niya sa sofa.

It's a call from Stephanie. Naka 25 miscalls na siya kay Chris at halos mapuno ang inbox niya sa mga messages from Sophiah and Stephanie.

Hinayaan ko nalang na tumunog ng tumunog ang phone mapapagod din kakadial si Stephanie sa kanya.

Kinuha ko ang phone ko para etext si Sophiah, para na din sabihin na naiwan ang phone ng kuya niya.

To: Sophiah