Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
-Uzun bir aradan sonra yeniden birlikteyiz. Final haftasında olduğumdan dolayı bir türlü bölüm yazamadım. Lütfen beni maruz görün. Umarım bölümü beğenirsiniz olumlu, olumsuz bütün yorumlara açığım. Görüşleriniz benim için çok kıymetli. Oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayınız, şimdiden teşekkür ediyorum.
Keyifli okumalar...
#Nilüfer- Dokunsalar ağlarım #Lana Del Rey- Summertime Sadness #Selda Bağcan- Öyle bir yerdeyim ki
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Zaman bazı kayıpları unutturmuyor!"
(KARTAL TİBET)
FEVERAN - GÖÇEBE 🕊
Sarıyer, Kemer 13 Ağustos 2021, 05:06
Hayatımız bize sunulduğunda tertemizdi. Bir çocuğun en saf haliydi. Küçükken her düştüğümde babamın beni kaldırması için canım çıkana kadar ağlardım babam ise yanıma gelir başımda dikilirdi. Ben ise kollarımı ona doğru uzatırdım. Bana her defasında, "Kendin kalkabilirsin tatlım, yanında hep ben olamayacağım." Derdi. Aslında biliyordum yanımda olamayacağını ama bir kerede olsa beni kaldırmasını isterdim. Hatta bile isteye kendimi düşürdüğümü dizlerimin yara bere içerisinde kaldığını anımsıyorum. Fakat hiçbir zaman beni kaldırmamıştı.
Belki bunu güçlü olamam için yapıyordu. Fakat bana en büyük kötülüğü yaptığının farkında değildi. Onda görmediğim sevgiyi başkalarında aramaktı benim en büyük çaresizliğim.
Anladım ki uzaklara gidilerek kurtulamıyormuşuz. Kafa doluluğumuz bizimle birlikte hayatımızı rehin alıyormuş. Tek kurtuluş ise rol yapmakmış. Rol yapa yapa ilerliyormuşuz.
Üç gündür tanımadığım bir evde tanımadığım insanlarla beraberdim. O yeşil yaratık çekip gittiğinde birkaç adam kollarımdan tutukları gibi şehrin göbeğinde sarayı anımsatacak bir eve getirmişlerdi. Gözlerimi yine bağlamamışlardı. O yüzden geçtiğimiz her yeri ezberlemeye çalıştım. Eve yetiştiğimizde ise bunun faydasız olduğunu anlamıştım. Binlerce Koruma evin etrafında kaleyi korur gibi koruyorlardı. Yetmemiş evin her odasının önünde de adamlar vardı.
Bu süre zarfında ne o adam ne de Uraz ve Mert olacak adamlar uğramıştı. Yemek yapan yardımcılardan duyduğuma göre, o adi pisliğin cenazesini defnediyorlarmış.
Mezarı bile olmaması gereken bir adam için toplanılıyor. Yetmiyor dualar okunuyor, onun için yas tutuluyordu. İsyan etmek hadime değildi fakat bu kadarı bana bile fazlaydı.
Aşinası olmamak için direndiğim yatakta bir o yana bir bu yana dönüyordum. Gece usanmıştı bu karanlıktan kendini aydınlığa teslim etmek üzereydi ama benim gözüme bir gram uyku girmiyordu. Oysaki uykusuzdum. Kaç gece oldu bir türlü uyku tutmuyordu. Aslında şaşırmıyorum; acıyı, derdi, kederi küçük yaşlardan tatmıştım. Fakat bu olanlara karşı bünyem bile zayıf düşmüştü. Ve ruhum korkuyordu. Olacaklara karşı tetikte bekliyor. Ve uyumamamı sağlıyordu.
