Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
-Yeni bir bölüm ile tekrardan birlikteyiz. Benim zevk alarak yazdığım bir bölümdü. Umuyorum kisizler de zevk alarak okursunuz. Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım. Lafı uzatmayım yavrular,
Keyifli okumalar...
Ahmet Kaya - Bir Minik kız Çocuğu Sezen Aksu - Güvercin Melek Mosso - Kendimi Vurdum MIIA - Dynasty
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen, ben... Bizler artık geçmiş zamanız. Bir anlık öfke, binlerce sahne..." (JOHN STEİNBECK) FEVERAN - HARABE 🕊️
Derler ki her bitiş yeni bir başlangıcın müjdesidir, bana göre ise her bitiş, bir bitiştir. Bitmiştir işte, daha neyin başlangıcı olabilir ki? Aslında bir romanın bitimine benzetiyorum, o roman yazılıp bitirilmiş, orada hissedilen, yaşanılan her şey o anlarda kalmış. Yazar tekrardan yazmak istese bile aynı tadı alamayacaktır. Ama yeniden farklı bir hikâyeyi kaleme aldığında heyecanı doruklarda hissedecektir. Sonra onun da bir sonu olacaktır, sonra diğerinin de... Böyle böyle derken zaman geçecek. Geriye baktığımızda ise yaşanmış hatıralar olarak hafızamızda yer alacak.
Üzerimde farklı duyguların gezdiğini hissediyorum. Bunlar beni şaşkına çeviren, tanımını yapamayacağım duygular. İçimdeki matem dağılmış yerine şenlik havası gelmişti. Yıllardır bu duyguya hasret olan bedenim ve ruhum rahat bir nefes aldığını görüyorum. Bir cevap arıyorum ama bir türlü bulamıyorum. Beni bu denli huzura kavuşturan sebebi arıyorum fakat yanıt alamıyorum.
Oysaki dertlerim, yaralarım halen benle birlikte hüküm sürmekte. Bir yere gittikleri yoktu amma velakin içimin hafiflediğini hissediyorum. Bir şeylere çok şaşırmıyorum veya tepkilerim öyle büyük olmuyordu. Her şey olabilir gibi geliyordu. Üzülüyorum, kırılıyorum ama sadece bunlar o anlık oluyordu. Sonra hiçbir şey olmamış, etkilememişim gibi devam ediyorum. Aslında, bunca acının bir isyanı olmalı. Nerede patlak vereceğimi oldukça merak ediyorum?
Düşünce denizinde çırpınan bedenim, olan biteni kavramaya çalışıyor. Bir oyunun içerisindeyim. Acımasızlığın kol gezdiği bir oyun. Sağ çıkacak mıyım işte bu muammaydı! Elimdeki notta yazılan her bir söz beynimde çınlıyor. Tekrar tekrar okumaya çalışıyorum. Karşımda, kapının pervazında ise Uluğ durmuştu. Bunu ona göstermeli miydim? Gerçekten de bilmiyorum. Ben bir şey anlamamışken, bunu ona göstermek saçma olurdu. Ve bu notta yazılanlar doğru ise karşımda duran adam benim düşmanım oluyordu. Bakışlarımı ona yöneltim, anlamsızca yüzüme bakıyordu. Bedenini hareket ettirip, temkinli adım atıp, makyaj masama ellindeki su bardağını bıraktı. Vücudunu bana doğru döndürdü ve olduğu yerde durdu.
