Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
- Dolu dolu bir bölümle karşınızdayım, sizden ricam oy ve yorum atmanız emeğiminin karşılığını almak istiyorum. Sizleri seviyorum...
Keyifli okumalar...
#Cem Adrian & Birsen Tezer - Beni hatırladınmı #Sia - Bird set free #Cevdet Bağca & İlkay Akkaya - Göç
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa kendimi parçalayacak değilim elbette ama önümde duvar var diye boyun eğmeyi de kabullenemem!" (Dostoyevski)
FEVERAN - YARA 🕊️
Yalnızlığım hep benimleydi. Nerede ne şekilde olursam beni hiç bırakmamıştı. Kardeşimi öldürdüğüm o gün, duvar dibine sindiğimde de benimleydi. Abimin beni ilk dövdüğü, ellerimi kırdığı o günde. Evlendirmeye çalıştıklarında da. Kendimi korumak için o silahı elime aldığımda da, beni hiçbir zaman yalnız bırakmamıştı. O yüzden belki de yalnızlığı, sessizliği seviyor sarmalıyorum.
Bunca şey olur iken intikamını al diyen olmuştu. Ben intikam almayı sevmezdim, yani o duygu bende yoktu. Lâkin ödeşmeyi isterdim. Hatta her şeyden çok...
Sanıyorlar ki bir tek onlar acı çekiyor, onlar kahroluyorlar. Bilmezler ki benim içimde kaç can ölmüş. Bilmezler ki yüreğimin, ruhumun nasıl lâl olduğunu.
Kurşun gibi izlerimi iyileştirmenin derdindeydim. Kendimi onarmaya ve sevmeye çalışıyorum. Her şeyi hak etmiş olsam bile, hak ettiklerime rağmen yaşamı seviyorum. Ölüm, hiç önceliğim olmamıştı. Dayanamadığım zamanlarım elbette oldu. O anlarda çokça ölüm aklım da dolaştı ama hiçbir zaman cesaret edememiştim. İçimde ki o hayata karşı direnen umut kırıntısı buna mâni oluyordu.
Duyduklarım karşısında bedenim kitlenmişti. Bundan sonra ne olacaktı? Beni neler bekliyordu? Belirsizliğin ortasındaydım. Ve bu beni çokça yoruyordu.
Neler olduğunu anlamak için tam kafamı uzatıp, ne yaptıklarına bakmak üzereydim ki enseme değen soğuk metal parçası hareket etmem bir yana nefesimi kesmişti. Düşündüğüm şey değildir umarım diye kendime telkinlerde bulunuyordum. Çok uzun zaman dilimiydi. Uçurumun kenarındaymışım gibi hissediyordum.
"Köstebek bulundu!" dedi, arkamdaki adam ama benimle konuşmamıştı. Bir başkasına haber veriyor gibiydi. Tekrardan konuşmaya başladı.
"İleriye adım at!" dedi. Ne dediğini bile anlamamıştım, kulaklarım çınlıyordu. Kalbim ağzımda atıyordu. Adrenalin seviyem yükselmişti. Düşüncelere dalmışken, anlamadan beni ileriye doğru itmişti.
