Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
-Yeni bir bölüm ile yeniden birlikteyiz. Bu bölüm aslında olaylara giriş bölümümüz de diyebiliriz. Her şeyin yavaş yavaş çözüleceğinin duyurusu olan bir bölümdür. Umarım okurken keyif alırsınız çünkü ben her bölüm olduğu gibi bu bölümde keyif aldım. Sizi seviyorum, lütfen sizde oy ve yorum atarak beni sevindirirseniz çok mutlu olurum.
Keyifli okumalar...
#Suavi - Üşür Ölüm bile #Cloves - Don't Forget About Me #Cihan Güçlü - Gitme #Gökhan Tepe - Birkaç Beden Önce
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Acı çeken ruhlar birbirlerini tanır." (Paulo Coelho)
FEVERAN - YAPBOZ 🕊️
Bu yaşadıklarımın birer kâbus olmasını dilerdim. Uyandığımda aslında mutlu bir ailede büyümüş babasının prensesi ve okula kolaylıkla gidebilen bir kız çocuğu olmak isterdim. Hayali bile güzel. Tek isteğim bu hayal ettiğimin ötesinde bir gerçeklik yaşamaktı. Ve nedensizce içimdeki kız çocuğunun bu gerçekliğe yaklaştığımı söylüyordu. Oysa kaosun ortasındaydım! Ne gibi bir gerçeklik yaşayabilirdim ki?
Anlamsız olan bu hayatın içerisinde kendime bir kucak arıyordum. Bu yaşamdan pişmandım. Bu hayattan bin pişmandım! Yediğim yemekten, içtiğim suya kadar hiçbir şeyden tat alamıyordum. Üstümde öyle bir sabırsızlık vardı ki kendime bile katlanamıyordum. Yaşamın sivri dişinin beni nereye savuracağını merakla bekliyordum.
Karşımda hasretin ve öfkenin gözyaşları vardı. Bugün bir yüzleşme olacaktı. Bu yüzleşme benliğimizden bir parçayı daha koparacaktı. Bir bir eksiliyorduk. Parça parça dağılıyorduk. Bu hayat bana bir hal bırakmamıştı. Ablamın bana attığı bu tokat canımı yakmamıştı lakin gururumu incitmişti. Özellikle orman gözlü adamın yanında bunu yapması... İşte bu beklenmedikti...
Usulca başımı Uluğ'a çevirdim. Yerimde titriyordum. Onun da titrediğini fark etim. Öfkeli soluklar veriyordu. Gözünü bir an olsun ablamdan almıyordu. Tereddütle ablama geri döndüm. Bana neden öfkeli olduğunu, neden tokat attığını gayet iyi biliyordum. Çok da düşünmemek gerek, onları aramadığım, ablamla aynı şehirde olmamıza rağmen nerede olduğumu söylemem aynı şekilde başıma gelenleri ona anlatmamam onu delirtmeye yetmişti. Kendisine göre ben onları yok saymış, öksüz gibi davranmıştım. Bu tokat tüm olanların dışa vurumuydu.
"Abla," Ağzımdan yine çaresiz mırıltılar dökülmüştü. Onu seviyordum, ona karşı içimde büyük bir özlem vardı. Yanımda olmasa da kendi hayatının akışına kapılsa da ona karşı büyük bir sevgim vardı. Beni sevmediğine dair küçük bir tereddüttüm bile yoktu. Yaşları bir an olsun dinmemişti. Ne olduğunu anlamadan omuzlarımdan tutup beni kendine doğru çekmişti. Sıkı sıkı sarmalamıştı. Hıçkırıkları omuzlarını sarsıyordu. Onun bu sarılışına bende karşılık vermiştim.
