Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
-Evet saygıdeğer okuyucularım tekrardan merhabalar. Bu aralar üzerimde bir hafiflik ve anlamlandıramadığım bir mutluluk hali var. Ve bu halim bölümümüze oldukça yansıdığını düşünüyorum. Artık sizinle daha yakın olmak istiyorum. Lütfen bana kendinizi gösterin. Her ne kadar sevgiye aç biri olsam da bir o kadar sevmeyi de severim. Hadi bakalım ne diyorduk. Bu sefer bence siz tamamlayabilirsiniz
...
Mabel Matiz- Müphem Keremcem- Son Bir Kez Melike Şahin & Kutiman- Ellerin Hani? Lana Del Rey- Born To Die
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"Anlamak isteyen sesinden de anlar, sessizliğinden de..." (Paulo Coelho)
FEVERAN - İTİRAF 🕊️
Bazen sevgi bizlerin temel ihtiyacı yerine geçebiliyordu. Bilhassa yalnız ve umutsuz olduğumuz vakitlerde... Tek bir gülüş veyahut bakış içimizdeki umuttu yeniden canlandırabiliyordu. Sonu her zaman can yakıcı olsa bile... Gerçeklik gün yüzüne çıkana kadar bu heyecan dolu bir andı.
İçimdeki bu acıyı tarif edecek bir kelime bulamıyordum. Değişikti, bu duygu hiç tanıdık değildi. Hiçbir acıma benzemiyordu. Yaşamamayı, görmemeyi dilerdim. Ya ben gözümde çok büyüttüm ya da bu gördüklerim bir kurmacadan ibaretti.
Kendime gelmeliydim. Gözlerim dolmuştu. Nedenini sorgulamıyordum artık. Öfkem her geçen saniye artıyordu. Kendime, duygularıma ama en çok da ona... Hiç derdim yokmuş gibi başıma bu adam çıkmıştı. Gözümün önünde öpüşmüş ve sarılmışlardı. Oysa öyle bir adama da benzemiyordu. Öyle bir ağır abi gibi takılıyordu ki kadınlara karşı bir zaafı olduğunu düşünememiştim.
İçimdeki ses abartma diyordu. Abartan bir taraf varsa o da Mirza Köksoy'du. Pençelerim çıkmaya başlamıştı bile. Gözümü bir an olsun onlardan alamıyordum. Mutluydu... Mutlu olmasa o kadından bir an olsun bakışlarını ayırmak istememezlik etmezdi. Tebessüm ediyordu. Çünkü mutluydu. Ona sarılıyordu. Çünkü o kadından etkilenmiş veya hoşlanmıştı. En azından ben öyle düşünüyordum. Belki de böyle bir adamdı. Tişört değiştirir gibi kadında değiştiriyor olabilirdi. Şu an gözümde her şeyi yapabilme potansiyeline sahipti.
"Let Uluğ's game begin! (Uluğ'un oyunu başlasın!)" Merve'nin eğlenen ve heyecanlı sesi kulağıma iliştiğinde baygın gözlerle ona dönmüştüm. Üçünün de dudaklarında kurnaz bir tebessüm yatıyordu. Onlara göre olan bu oyunun ciddi bir gerçekliği vardı. Belki de Mirza bu yüzden sözde oyunu kabul etmişti. Kim bilir belki de kadınla derin bir mazisi vardı. Şayet çok da samimilerdi. Sonunda ayrılmayı başarabildiklerinde Emily, masada duran çantasını almış, son kez Uluğ'a dönmüş bir şey deyip arkasına dönmüştü. Emily, devasa kapıdan çıkana kadar onu inceledim. Kırmızının tonunda menekşe renginde diz altına kadar gelen ve vücudunu saran derin bir göğüs dekoltesi olan kıyafet giymişti. Fiziğini gösterebilmek için çok iyi bir tercih yapmıştı.
