The begin of the bankzitters

Deel 32

POV ROBBIE
Een paar minuten later hebben we het hele idee uitgewerkt. We hebben het ook al besproken met Matthy. Matthy en Anouk gaan het in de zelfde video bekent maken. Ik zou hier na dus ook dat andere video idee op kunnen nemen.

Ik vraag aan Koen of dat hij weg kan gaan zodat ik ook nog een andere video op kan nemen. Dit is wel gelogen, want ik moet gewoon weer even snijden het moet gewoon. Als ik zeker weet dat Koen weg is pak ik het mes uit mijn bureaula. Ik zet het mes op mijn pols en maak een paar sneeën tot dat heel mijn arm onder het bloed zitten.

Als ik mijn laatste snee wil zetten hoor ik iemand op de overloop lopen. Ik ben helemaal gestrest de voetstappen komen richting mijn studio. Ik probeer zo snel mogelijk alles op te ruimen, maar ik ben te laat ik hoor iemand stikken. Ik durf echt niet omhoog te kijken en blijf doen alsof ik op mijn computer bezig ben. 'R r r Robbie w w waarom z zitten h heel je ar rem onder het b bloed? ' voor ik een te bekende stem vragen de stem van Anouk. Ik kijk toch maar op en zie dat ze heel verschrikt in de deur opening staat. 'Ik ik ..... ik moet je iets vertellen' zeg ik erg bang en verlegen. Ze komt naast me op de andere stoel zitten en legt haar hand op mijn boven been. 'Robbie je weet dat je alles tegen mij kan zeggen hé' zegt ze op een gerustelende toon. 'Ik weet het' antwoord ik. 'Mooi zo' antwoord ze lachend terug. Ik moet ook grinniken en begin dan mijn verhaal:

Het begon met dat het gewoon niet goed ging met me. Ik dacht eerste dat het gewoon door stres was en ook niet meer was dan stres. Op de gegevemoment werd het alleen maar erger. Ik snap ook niet waar de stres vandaan komt.
Ik voelde me leeg. Ik voelde me niet kut en niet goed of verdrietig ik voelde niks. Ik moest gewoon weer iets voelen. Het enige waar ik aan kon denken was pijn. Ik ben begonnen met snijden. Ik kan er nu gewoon niet meer mee stoppen.

Als ik klaar ben met mijn verhaal heb ik de tranen in mijn ogen staan. Ik voel dat Anouk me een knuffel geeft. Het voelt goed dat er iemand naar me luistert, maar het voelt ook kut dat iemand nu weet dat ik snij. Koen denkt namelijk al een tijd dat ik gestopt ben.

Ik word door Anouk uit mijn gedachten gehaald door dat ze dit zegt 'Robbie ik snap hoe je je voelt'. Ik word hier boos om ik schreeuw naar haar 'JE SNAPT NIET HOE IK ME VOEL. JE SNAPT ER HELEMAAL NIKS VAN. GA WEG EN LAAT ME ALLEEN'. 'Robbie ik we' probeert ze te zeggen. 'IK ZEI DAT JE MOEST OP ROTTEN' schreeuw ik weer. Ik zie dat ze er van schrikt ze heeft me nog nooit echt boos gezien. Ik ben wel blij dat ze gewoon weg gaat. Ik heb wel een beetje spijt maar ook niet. Iedereen zegt altijd ik snap hoe je je voelt, maar ze snappen het niet. Vaak maken ze het alleen maar erger. Ik barst in huilen uit. Ik wil dit niet meer. (Jullie hebben ondertussen niet veel meer gelezen, maar het is ondertussen alleen maar slechter gegaan met Robbie). Ik moet vol houden. Ik moet volhouden voor Koen. Ik heb het Koen beloofd. Ik moet. Het maakt niet uit hoe zwaar ik het heb, maar ik moet vol houden voor Koen. 'Schat' hoor ik Koen zeggen. 'Ow sorry ik zat ik gedachten ik had niet door dat je binnen was gekomen' antwoord ik. Ik heb zoon gevoel dat hij merkt dat er iets aan de hand is. Hij komt op mijn schoot zitten. Hij geeft me een knuffel en een kus. 'Schat je weet dat je met mij over alles kan praten hé' vraagt Koen. 'Ja weet ik' antwoord ik terug. Natuurlijk vertrouw ik hem ik wil hem alleen niet teleurstellen daarom vertel ik ook niks aan hem. Waarschijnlijk zou hij willen dat ik het wel vertel, maar heb voor me zelf besloten om dat niet te doen. Koen knuffelt me nog steeds en ik schiet in de lach. 'Koeeeeen ik moet echt verder met editen' zeg ik lachend. 'Owkeee daaaan' antwoord Koen sip en loopt mijn studio uit.

Ik leg mijn hooft meteen in mijn handen. Wat moet ik nu doen? Vraag ik mezelf af. Ik weet het allemaal even echt niet meer. Na 20 min na gedacht te hebben besluit ik maar even naar beneden te gaan.

Ik kom beneden en wil niet geloven wat ik zie. Ik blijf voor me uit kijken en krijg tranen in mijn ogen. Na een paar seconden bezinkt me wat er gebeurt. Ik ren zo snel als ik kan weer terug naar boven.

Sorry voor deze geweldige chlifhanger. Pam pam pam. Wat zal Robbie hebben gezien.

Ik zet dit speciaal voor jullie online terwel ik bij een feestje ben dus waardeer het 😇