Deel 41

143 7 1
                                    

POV KOEN
Vandaag ga ik weer naar Robbie toe. Ik ben blij dat hij gisteren even wakker is geweest. Ookal was het niet lang het was iets. Als hij niet wakker was geworden wilde de doktoren misschien het beademing apparaat stoppen. Als dat was gebeurt had ik nooit door kunnen gaan met mijn leven. Ik heb gehoord dat hij vanochtend ook even wakker was.

Als ik ben aangekomen in het ziekenhuis loop ik weer gelijk door naar zijn kamer.

Als ik daar aankom zie ik dat hij weer slaapt. Ik weet niet of het slapen is of in zijn coma. Ik ga naast hem zitten pak zijn hand en vertel dat ik weer ben begonnen met mijn YouTube kanaal. Na 15 min moet ik weer weg, omdat ik nog ene afspraak had staan. Ik sta op en loop naar de deur. 'K koen w wacht n nog e even' hoor ik een vermoeide stem zeggen. 'ROBBIE JE BENT WAKKER!' Schreeuw ik zowat naar hem ik ren naar hem toen. Ik geef hem een knuffel. Hij is in de tussen tijd ook wel weer aan gekomen misschien nog wel meer als dat hij was. Hij heeft altijd al wel ondergewicht gehad. Ik knuffel hem nogsteeds omdat ik hoop dat dit voor altijd zo is en blijft.

Sorry voor een kort deel, maar kon gewoon niet meer schrijven.

Ik denk dat ik een soort schrijvers blok heb, omdat ik de laatste tijd erg veel heb geschreven en in mijn hoofd met meerdere boeken bezig ben. Hoop dat jullie het begrijpen. Misschien dat iemand dit boek even gaat overnemen.

The begin of the bankzitters Where stories live. Discover now