The begin of the bankzitters

Deel 54

POV ROBBIE
'Ik moet je iets vertellen waarom ik niet kwam opdagen' zegt Koen. Wat zal het zijn? Is hij vreemd gegaan? Heeft hij iemand anders? Is er iets aan de hand met een van de andere? Er gaan zoveel vragen door me heen. Het duurt ook zo lang dat ik alleen maar meer vragen krijg. 'Oké het is een lang en een ingewikkeld verhaal' praat Koen na een hele lange stilte door. Ik knik en word heel zenuwachtig. Hoe boos ik toenet was op me zelf ben ik nu bang. Bang dat hij me weer gaat verlaten. 'Oké hier komt die, Matthy is soort van ontvoert door zijn ouders en mishandeld. Ze hebben hem mee genomen naar een oude fabriek en wij hebben hem daar aangetroffen. Hij zat helemaal onder het bloed en is mee genomen naar het ziekenhuis. Hij ligt hier nu ook in het ziekenhuis' vat Koen even snel voor me samen.

Ik schrik heel erg. Matthy is ontvoert? Ik snap er echt heel weinig van. Ik ben wel opgelucht dat Koen dus niemand anders heeft. Ik knik dat ik het begrijp al doe ik dat helemaal niet. Ik heb alleen gewoon geen zin een gesprek. Ik ben moe en heb hoofdpijn en heb er totaal geen energie voor. Ik merk dat Koen al die dingen aan me ziet en vraagt of hij weg moet gaan. Ik knik. Al ben ik bang dat hij dit verkeerd opvat. Koen staat op en loopt mijn kamer uit. Ik ben weer alleen. Hoe ik hoor te zijn.

POV KOEN
Ik zag aan Robbie dat hij moe was en alleen wilde zijn dus vroeg ik aan hem of hij wilde dat ik weg ging. Hij knikte dus ik liep de kamer uit. Ik had al een berichtje gekregen waar Matthy ligt dus loop ik daar heen. Het is de kamer naast een van de oude kamers van Robbie dus krijg ik weer die gevoelens van eenzaamheid over me heen.

Ik probeer het te negeren en ga bij de rest zitten. Ik zie dat Anouk er niet bij zit dus die zal wel bij Matthy in de kamer zitten.

Raoul begint met praten om de stilte te verspreken:'Matthy ligt in een coma en ze verwachten dat die daar nog wel even in zit aangezien hij veel bloed heeft verloren, maar goed nieuws is dat ze niet verwachten dat hij er langer dan 1 maand in zit' ik knik en staar weer voor me uit. Wetende hoe moeilijk dit is voor Anouk. Ik hoop alleen niet dat ze in zoon gat gaat vallen als dat ik deed. Het koste heel moeite om er uit te komen en om eerlijk te zijn zit ik er nog steeds een beetje in.

Hier weer een nutteloos en best saai deeltje 😇😇