The begin of the bankzitters

Deel 58

POV ROBBIE
'WAT DIT KAN NIET, DIT KAN NIET WAAR ZIJN, HIJ KAN NIET DOOD ZIJN.' Schreeuw en huil ik. Ik voel Raoul zijn armen om me heen. Het helpt niet. Het enige wat nu kan helpen is Koen. Ookal weet ik niet zeker of dat Koen me kan helpen. Misschien moet ik gewoon een mes pakken. 'Waarom maak je er dan niet gelijk een einde aan' hoor ik de stemmen weer zeggen. 'FLIKKER OP IK LUISTER NIET NAAR JULLIE' schreeuw ik, maar ik schreeuwde het perongeluk in het echt. 'Zijn die stemmen weer terug?' Hoor ik Raoul vragen. Kut, ik heb het verpest. Ik had tegen ze gezegd dat de stemmen weg waren, maar dat was zoizo niet zo. Ze zijn nooit weg geweest, maar ik wilde niet dat ze bezorgd zouden zijn om mij. Ik begin harder te huilen, omdat ik het nu ook bij hun heb verpest. 'Hé hé Robbie het is niet erg dat de stemmen terug zijn hé, we willen je juist helpen' hoor ik Raoul weer zeggen. 'Hé wat is hier allemaal aan de hand, ik zag Anouk net ook in de gang huilen' hoor ik iemand zeggen voordat ik kon reageren op Raoul. Ik kijk omhoog en zie dat het Koen is. Ik ren meteen naar hem toe. Ik heb hem nu nodig, voordat ik me weer over geef aan de stemmen. Als ik bij hem ben slaat hij zijn armen om me heen. Dit had ik nodig.

POV KOEN
Ik had vandaag afgesproken met Robbie om bij hem op bezoek te gaan.
Als ik het ziekenhuis binnen kom en naar de goede verdieping loop zie ik Anouk snikken. Ik ga naast haar zitten en vraag wat er aan de hand is. 'I I ik k k kan h he t n nie t u it le g gen' snikt Anouk. Ik zie ook dat ze een richting in knikt. De richting op naar Robbie's kamer. 'Is Raoul daar?' Vraag ik aan haar. Ik wist namelijk dat Raoul vandaag ook naar Robbie zou gaan. Ik zie der knikken en sta op om naar Raoul toe te lopen.

Als ik iets verder ben zie ik Robbie in de arme van Raoul huilen. 'Hé wat is hier allemaal aan de hand, ik zag Anouk toenet ook in de gang huilen' vraag/zeg ik. Voordat Raoul antwoord gaf vloog Robbie in me armen. Ik sloeg gelijk mijn armen om hem heen om hem gerust te stellen alleen weet ik niet voor wat.

'Uuh Koen je vroeg wat er aan de hand was, nou het zit zo Matthy is overleden' zegt Raoul. Mijn mond valt open niet wetend wat ik moet zeggen. Ik voel dat ik moet huilen, maar de tranen komen niet. Ik hou ze tegen ik moet sterk blijven voor Robbie. Als hij ziet dat ik ook moet huilen breekt dat hem alleen maar meer.

Na een tijdje met Robbie in mijn arme gestaan te hebben merk ik dat Robbie's benen het beginnen te begeven. Ik loop met hem naar zijn kamer en leg hem op zijn bed neer en ga naast hem liggen. Ik zie dat hij nog steeds aan het huilen is en geef hem weer een knuffel, ook merk ik dat er meer aan de hand is dan alleen de dood van Matthy. 

'He Robbie ik denk dat er meer aan de hand is dan alleen.... ja je weet wel' zeg ik na een tijdje. 'Nou uuh heel eerlijk ik ben bang dat ik me nu weer over ga geven aan de stemmen' stammelt hij. Wacht zijn stemmen zijn weer terug? waarom heeft hij dat niet gezegd? als hij nu al die haat commends ziet al helemaal. Er gaat van alles door mijn hoofd, maar besluit daar niks over tegen hem te zeggen.