The begin of the bankzitters

deel 57

POV ANOUK 

ik zit bij het bed van Matthy. Vandaag zou Milo bij mij komen, dat doen ze, omdat ze niet willen dat ik in een gat val. Ik vind het persoonlijk onzin, maar ja ik doe er niks tegen. Ik weet namelijk dat de jongens hier een gerust gevoel van krijgen als ze weten dat er iemand bij me is. 

Milo komt binnen lopen en komt naast me zitten. Het blijft een tijdje stil tot dat Milo me best intens aan kijkt. Ik kijk weg en vraag of hij koffie wilt, hij kinkt en ik loop weg om koffie te halen. Ik heb echt geen idee wat er allemaal aan de hand is met Milo. 

Ik loop terug en zet de koffie op een tafeltje. Als ik me omdraai staat Milo achter me. Ik schrik en ik zie ook dat hij ziet dat ik schrik. Hij kijkt me weer zo 'intens' aan en duwt me tegen de muur. Hij begint me met zoenen en probeer hem van me af te duwen, maar hij is te sterk voor me. Ik wilde me bijna overgeven aan de zoen. Totdat iemand de kamer in komt lopen en Milo van me af duwt. Ik die dat het Raoul was en hij duwt mij ook aan de kant en geeft Milo een klap en een stomp in zijn maag. 

Ik die dat Raoul, Milo naar buiten toe trekt en hoor hem daar tegen hem schreeuwen. Voornamelijk over dingen waar ik niks van begrijp. Ondertussen ben ik weer even bij Matthy gaan zitten, omdat ik weet dat hij sommige dingen kan mee krijgen en dadelijk kreeg hij dit ook mee dus praat ik hem even bij. Terwijl ik dat doe hoor ik piepjes steeds hoger en sneller. Na een tijdje komen er eindelijk doktoren. Ze duwen mij aan de kant om bij Matthy te komen. Ik wordt gek en probeer ze weg te duwen, maar het lukt niet en op de gegeven moment hoor ik helemaal geen piep meer. Ik zie Raoul de kamer in komen en vlieg in zijn armen. ik hou het niet meer en barst in tranen uit. ondertussen hoor ik de dokter zeggen dat ze niks meer kunnen doen. Ik besef pas na een tijdje wat dat betekent. M m m m att tthyy h hij le leeft n niet m meer. 

POV ROBBIE 

Ik heb vandaag de opdracht gekregen van de dokter om een rondje te gaan lopen, zodat ik iets anders zie dan alleen deze 4 muren. Ik ben het met hem eens en besluit om, maar langs de kamer van Matthy te lopen, omdat Anouk daar waarschijnlijk wel is. 

Als ik er bijna ben, wat niet heel soeppel ging, zie ik Anouk huilen in de armen van Raoul. 'ik loop, nou ja strompel  naar ze toe en vraag wat er aan de hand is. Raoul zegt dat ik maar even met hem mee moet lopen. Ik knik en Raoul ondersteunt me zodat ik makkelijker kan lopen. Als we iets verderop staan begint Raoul te praten. 'kijk het zit zo m matthy is overleden' hoor ik Raoul heel zacht zeggen.