The begin of the bankzitters

Deel 45

POV KOEN
Ik vind het fijn dat ik en Robbie weer hebben.

POV ROBBIE
YES Koen en ik hebben weer. Dit maakt me weer zo erg gelukkig. Ik hoop ook dat ik snel weer kan lopen en alles. Ik lig nu alleen maar in dit kut bed en ben er echt klaar mee.

Na 1 uur gaan Milo en Raoul weer naar huis en zijn Koen en ik weer met zijn tweeen. 'Robbie ik vind het echt fijn dat we weer samen zijn. Ik heb altijd al van je blijven houden ik weet niet of je dat hoorde maar het is zo. Na 2 weken dat je in coma lag heb ik het al uitgemaakt met Milo. Ontho' vertelt Koen, maar ik onderbreek hem en vertel mijn verhaal. 'Ik heb dat allemaal gehoord en ik heb ook altijd van jou gehouden.' Vertel ik hem. Ik zie dat hij een glimlach krijgt.

POV MATTHY
Anouk en ik zitten op mijn kamer. Ik ben even aan het editen. Nou ja dat denkt Anouk teminste. Ik ben in werkelijkheid een hotel aan het boeken voor ons samen.

Ik hoop zo dat ze daar zin in heeft. De laatste keer dat we iets samen zijn gaan doen was net voor dat het gebeurde met Robbie. We hebben een soort onafgesproke regel dat we niet het woord zelfmoord gebruiken. Ik begrijp het wel we noemen het meestal het.

'Schat' hoor ik Anouk zeggen en ze komt mijn richting op gelopen snel klik ik het edit programma open. Ik hoop zo dat ze niks had gezien. 'WAS JE EEN HOTEL AAN HET BOEKEN!' Schreeuwt ze door de hele kamer heen. Ik knik en zeg 'ik dacht misschien kunnen we weer een keer iets samen gaan doen de laatste keer was voor dat het gebeurde met Robbie'. Ik zie dat ze een glimlach op haar gezicht krijgt en knuffelt me. Ik hoor haar tegen mijn borst kast aan zeggen dat het haar super leuk lijkt en dat ze meteen haar koffer gaat pakken. Ik schiet in de lach en ze kijkt me nep boos aan. 'Nou ga dan pakken' zeg ik. 'Ja ja baas moet ik jou koffer ook pakken?' Vraagt ze op een moeder stem. 'Heel graag' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.

Ik verdrink in mijn gedachten: hoe zal ze over kinderen denken? Zal ik het haar vragen? Misschien dat ze het ook al wilt? Misschien dat we het weekje weg al wel kunnen proberen? Straks wilt ze helemaal geen kinderen? Moet ik het haar vragen? Nhee? Of wel? Waarom niet?

Ik word uit me gedachten gehaald door Anouk die aan me vraagt waar ik aan dacht. Ik zeg ow niks belangrijks. 'Ik zie het wanneer je liegt mat' zegt ze en komt op me afgelopen en geeft me een knuffel en kus. 'I ik vroeg me iets af' antwoord ik. 'Ow wat dan je kan me alles vragen hé' zegt ze op een gerustelende stem. 'Nou kijk ik vroeg me dus af h hoe d denk j je o o over k k kin d d e r re?' vraag ik erg stotterend. 'Nou ik zou graag kinderen willen alleen misschien nu nog niet en dat licht zeker niet aan jou maar ik voel me daar nog niet klaar voor of zo' antwoord ze terug. Ik knik en ben blij dat ze het eerlijk zegt. Ik snap haar ook wel. Ik ga nu wel ECHT editen.

Sorry voor zoon kut deel 😂