The begin of the bankzitters

Deel 62

POV MILO

Het is ondertussen een paar jaar later. Geen idee hoeveel precies. Ik weet alleen dat er heel veel is gebeurd, maar die droom. Die blijft maar in mijn hoofd door spoken. Soms lijkt het net alsof de rest precies dezelfde droom heeft gehad.

Er gebeuren soms gewoon dingen die een van ons dan snel corrigeert. Alsof ze weten wat er gaat gebeuren als ze dat niet zouden doen. Ik kan wel een paar voorbeelden geven

1. Koen is altijd met Robbie gebleven en lette erg veel op hem. Hij nam zijn problemen ook echt heel serieus.

2. Matthy is nooit terug gegaan naar zijn ouders.

En over dat toernooi. Ik was nu wel gewoon naar ze toe gelopen. In mijn droom twijfelde ik heel erg. Nu deed ik het gewoon. Ook had ik het nu gewoon tegen mijn oma gezegd. In mijn droom werd ze namelijk heel boos op mij. Nu niet. Hierdoor heb ik nu nog steeds veel contact met mijn oma. Ze is dan wel naar een bejaardentehuis gegaan, maar ik denk dat dat beter is voor haar.

Maar eind goed al goed. Iedereen leeft nog. We hebben een prachtig leven. Matthy is hartstikke blij met Anouk. Koen is hardstikke blij met Robbie. Lieke en Raoul zijn ook iets geworden samen. Ja die Lieke die in de droom hielp om Matthy te bevrijden. Anouk had besloten om hun elkaar te laten ontmoeten. Nog zoon ding waardoor ik bijna zeker weet dat zij de zelfde droom heeft gehad. Misschien dat die van haar dan wel later begon, maar ze heeft hem zeker voor een stuk gehad. Verder ben ik hartstikke blij met me zelf. Ik heb de ware nog niet gevonden, zoals de jongens het noemen. Ik vind het zelf wel grappig, maar ben er ook blij mee.

Ja jullie lezen het goed. Dan nu toch het echte laatste aller laatste deel. Ik weet niet waarom ik dit toch nog heb geschreven, maar ik had het idee al wel langer, maar ik weet niet. Niet echt de motivatie om het te schrijven of zo. Ook wist ik niet zeker of ik het wel wilde schrijven, maar heb nu besloten het toch wel te doen. Dus hoop dat jullie het leuk vinden :).