Zawgyi
အိပ္ယာထဲမွာ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကိုၾကည့္ကာ ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာ ျပံဳးစိစိ။ မ်က္ႏွာေလး စူပုတ္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ဟာ သိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနခဲ့တာ။ ဦးေဆာင္သူဟာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆိုေပမယ့္ ျပီးဆံုးေအာင္ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားရသူက ဝမ္ရိေပၚပါ။ အခုေတာ့ အရာအားလံုးၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွ ဘာကို မေက်နပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဘုၾကည့္ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ဟာ ကုတင္ေနာက္မွီကို မွီထိုင္ထားၿပီး ခါးေအာက္ပိုင္းကို ေစာင္နဲ႔လံုးပတ္ကာ လက္ပိုက္ထိုင္ေနၿပီး ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ရဲ႕ ဘုၾကည့္ၾကည့္မႈကို အျပံဳးစစေလးနဲ႔ ခံယူေနရတယ္။ အတန္ၾကာမွ အိပ္ယာေပၚက ထဖို႔ဟန္ျပင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ရဲ႕ လက္ကိုဖမ္းဆြဲကာ ရင္ခြင္ထဲ ပိုက္ေထြးလိုက္မိတယ္။
" ငယ္..."
" အင္း..."
ဘာကို မၾကည္မွန္းမသိတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဗ်ာလို္႔ေတာင္မထူးႏိုင္ပဲ အင္းတဲ့...။
" ဘာျဖစ္ေနတာလည္း "
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
ၾကည့္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာတဲ့ေလသံဟာ မာေတာင့္ေတာင့္နဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ေထြးဖက္ထားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရင္ခြင္ထဲကေန ျပန္ထဖို႔ျပင္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဟာ အားအနည္းငယ္ထည့္ၿပီး ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။
" ငယ္ရယ္...ငယ္ဘာျဖစ္ေနတာလည္းဆိုတာ ကိုကိုကသိမွ ျပန္ေခ်ာ့လို႔ရမွေပါ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာျပေနာ္ အခု ငယ္ဘာျဖစ္ေနတာလည္း..."
" ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆို "
ကယ္ၾကည့္ဗ်ာ တစ္ကယ့္ကို ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္နဲ႔ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္က ေခါင္းခါျပန္တယ္။
ေအာ္...ပိစိငယ္ငယ္ရယ္....။
တစ္ကယ္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚဟာ ကိုကို႔ကို စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ပဲ ႐ွက္ေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာျပရမွာလည္း။ စတင္ဦးေဆာင္သူဟာ ကိုကိုဆိုေပမယ့္ ခရီးအဆံုးထိ ဆက္ေခၚသြားခဲ့တာ ဝမ္ရိေပၚမလို႔ ဝမ္ရိေပၚ သိပ္ကို ႐ွက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ရိေပၚကို လက္ေလးပိုက္ၿပီး ျပံဳးစစနဲ႔ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကိုေၾကာင့္ ရိေပၚစိတ္ေတြ မၾကည္မသာျဖစ္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုကို႔နားက ေ႐ွာင္ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေပမယ့္ ကိုကိုက အတင္ဖက္ဆြဲထားကာ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ေမးေနတဲ့အခါ ရိေပၚမွာ ေခါင္းေလးခါျပေပမယ့္ ကိုကိုက မယံုပါတဲ့။
