" အမေလး ဘုရား ဘုရား ဒါေလးက ဘာေလးလဲ "
လီလီသည္ သားျဖစ္သူ ဝမ္ရိေပၚလက္ထဲမွ ကေလး နီတာရဲေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဘုရားတသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔ သားေတာ္ေမာင္က လသားအရြယ္ ကေလးေသးေသးေလးေပြ႔ခ်ီထားတာမ်ား ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔စြာ....။
" လီလီ ဒါေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ သားေလးပါ "
လီလီက သားျဖစ္သူ ဝမ္ရိေပၚကိုေမးေပမယ့္ ျပန္ေျဖလာတာက ေ႐ွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္ လီလီရဲ႕ အၾကည့္ေလးသည္ သားျဖစ္သူထံမွ ေ႐ွာင္းက်န္႔နား ေရာက္သြားခဲ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ "!!!
လီလီဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆိုတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားကို သိပ္စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ထင္တယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆိုတဲ့ စကားေလးကိုျပန္ရြတ္ၿပီး ေ႐ွာင္းင်န္႔မ်က္ႏွာေလးကို နားမလည္ႏိုင္သလို ၾကည့္လာသည္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ သူ႔မ်က္ႏွာကို စူးစမ္းစြာ ေသခ်ာၾကည့္လာတဲ့ လီလီနဲ႔ ေ႐ွာင္းပါပါးတို႔ကို ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ေခါင္းအသာၿငိမ့္ျပၿပီး ကေလးခ်ီထားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚဘက္ကို ျမတ္ႏိုးစြာ လွည့္လို႔ၾကည့္သည္။ ဝမ္ရိေပၚသည္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုလည္းမၾကည့္ လီလီကိုလည္းမၾကည့္ ေ႐ွာင္းပါပါးကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္စြာ သူ႔လက္ထဲက ကေလးေသးေသးေလးကိုသာ အူယားစြာ ငံု႔ကာၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ကေလးေသးေသးေလးကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေၾကာင့္ သေဘာက်စြာ ျပံဳးရယ္မိသည္။ ကေလးက ကေလးျပန္ထိန္းေနတယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ကလည္း ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္က ကေလးေလးမဟုတ္ျပန္ဘူး။ သိပ္သန္မားၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ ႏုႏုငယ္ငယ္ေလး ႐ွိေနခဲ့သူ။ အခုဆိုလည္း ၾကည့္ပါဦး တစ္ကယ့္ ကေလးေဖေဖႀကီး တစ္ေယာက္ပမာ သူ႔လက္ထဲက ကေလးေသးေသးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာ ငံု႔ၾကည့္ေနပံုေလးက ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္လံုးထဲမွာ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနခဲ့သည္။
" ဟုတ္တယ္ လီလီ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သားေလး။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လီလီရဲ႕သားေလး ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ သားေလးပါ "
