Kar Tanesi|Texting

2.0

"Selam." Önümdeki banka aniden oturan Emir'e önümdeki testten kafamı kaldırmadan başımla selam verip çözdüğüm soruyla uğraşmaya devam ettim.

"Yoksa sen de okulun ineği misin? Bu ne test aşkı?"

"Niye geldin?" diye sordum gözümü yine çözdüğüm sorudan ayırmadan.

"Sıkıldım sınıfta, seni böyle bahçede tek başına test çözerken görünce geleyim dedim." Bir türlü odaklanamadığım için kalemi kitabımın içine koyup kitabı kapattım ve dirseklerimi bankın masa kısmına yasladım.

"Benim seni eğlendireceğimi falan mı düşündün?"

"Dolunay, ne bu ağır abi tavırların? İnsan yemiyorum merak etme, adam gibi geldim yanına oturdum işte." Dediklerinde haklı olduğunu bildiğim için ellerimi masaya koyup ritim tutmaya başladım.

"Doğru söylüyorsun. Ee anlat o zaman, neden geldin bu okula?"

"İzmir'de yaşıyordum normalde, annemle babam boşanınca annem buraya ailesinin yanına taşındı, onunla birlikte ben de tabi."

"Kusura bakma, bilmiyordum. Bilsem açmazdım bu muhabbeti."

"Sorun değil. Her gün kavgalarını dinlemektense boşanmalarını tercih ettim zaten. Sen anlat biraz da." Omuz silkerek Emir'i cevapladım. "Ne anlatayım?"

"Kendini."

"Adım Dolunay, yarışmaya İstanbul'dan katılıyorum." Dediğim saçma şeyden sonra Emir bozuntuya vermeden eliyle hayali mikrofon tutuyormuş gibi konuşmaya başladı. "Hobileriniz?" Ardından elindeki hayali mikrofonu bana uzatınca ben de mikrofona doğru eğilip konuştum.

"Boş zamanlarımda basketbol oynarım, onun dışında da zaten sürekli bizimkilerleyim." Cümlemi bitirir bitirmez Emir elini indirip heyecanla konuştu. "Sahi sizin nasıl bir grubunuz var ya? Sürü gibisiniz mübarek."

"Çoğumuz akrabayız. Kan bağımız olmayanlarla da akraba gibi hissediyoruz. Ailelerimiz liseden beri çok yakınlarmış. Zaten hepimizin evleri de yan yana. Ee bir de üstüne doğduktan beri bir arada olunca koloni halinde yaşamaya alışıyorsun."

"Uzay'ın abin olduğunu biliyordum da diğerleriyle de akraba olduğunu bilmiyordum."

"Berk, Ege ve Okyanus ile de kuzenim."

"Hakan Hoca'dan duyduğuma göre annen de basketbol takım kaptanıymış burada okurken?" Birden konuyu değiştirmesine takılmayıp hızla başımı salladım. "Evet. Babam da takımdaymış hatta."

"Genetik miras diyorsun."

"Hayır, bunca yıldır bu kadar çalışmamın emeği diyorum. Neyse, sen de amma meraklı çıktın. Ben kaçar." diyerek oturduğum banktan kalkıp masadaki eşyalarımı topladım ve hızla okulun içine doğru yürümeye başladım.

Bizimkiler dışında kimseye bu kadar özelimi açmamış ve bu kadar konuşmamıştım ama içimden bir ses Emir'e güvenebileceğimi söylediği için de kendimi rahat hissediyordum. Hem belki azıcık sosyalleşmenin zamanı da gelmişti.