Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 13 ~ STRAFREGELS

"Neem een – wat?" zeg ik, overrompeld door deze plotselinge wending aan het gesprek.

"Neem een koekje," herhaalt professor McGonagall ongeduldig. "En ga zitten."

Ik had gedacht dat ik een heftige uitbrander van McGonagall kon verwachten. Dat ze met dingen zou gaan dreigen, als ik me niet zou gaan gedragen, zoals strafwerk of limitaties. Maar dat ik een koekje zou moeten nemen? Nee, dat was niet bij me opgekomen.

"Potter, je moet op je tellen passen," zegt professor McGonagall zodra ik ben ga zitten en een hapje van het koekje heb genomen, zoals ze had geëist. "Als je je misdraagt tijdens de lessen van Dorothea Umbridge, zou je dat wel eens meer kunnen kosten dan alleen puntenaftrek en strafwerk."

Ik kijk haar verward aan. "Hoe bedoelt–"

"Potter, gebruik je gezonde verstand," snauwt het afdelingshoofd. Van haar kalme, ongeruste toon waarmee ze zonet nog sprak is nu niks meer over. "Je weet waar ze vandaan komt, dus je moet ook weten aan wie ze verslag uitbrengt. Ze schrijft dat je deze week iedere avond moet nablijven, te beginnen met morgen."

"Iedere avond?" kreun ik. Dat gaat wel een beetje ver.

"Iedere avond. Ze is jouw lerares en heeft het volste recht om je te laten nablijven. Morgenmiddag om vijf uur ga je naar haar kamer voor je eerste portie strafwerk. En denk erom; wees voorzichtig als Dorothea Umbridge in de buurt is."

Ik ben ontzettend kwaad. Niet op professor McGonagall, die kan hier net zomin iets aandoen als ik, maar op Umbridge en het Ministerie. Waarom kunnen ze niet uit die stomme ontkenningfase komen en dealen met de shit waar we inzitten?

"Ik weet dat het niet allemaal even meevalt," zegt professor McGonagall, alsof ze in mijn hoofd heeft gekeken. "Neem nog een koekje."

Ik weet niet wat het vandaag met de plotselinge stemmingswisselingen van McGonagall is, maar het jaagt me de stuipen op m'n lijf.

"We moeten ons koest houden. Zoals je ongetwijfeld uit de toespraak van Dorothea hebt opgepikt, aangezien je wel een slimme meid bent, bemoeit het Ministerie van Toverkunst zich met de gang van zaken op Hogwarts. Zoals je ook weet, is het Ministerie niet heel blij met de verhalen die te ronde gaan; dat Voldemort terug is gekeerd. Wíj weten dat deze verhalen waar zijn. Maar het Ministerie, hoe dom ook, wil dat niet onder ogen komen. Zij willen de rust bewaren in de magische wereld en doen dus alsof er niks aan de hand is."

"En wie die rust in de war probeert te schoppen, vormt een gevaar," zucht ik, wetende waar McGonagall heen wil.

"Precies. Dus we moeten niet te veel opvallen. De Order is druk bezig met het smeden van plannen, maar tot die tijd kunnen we niet te veel aandacht trekken. Maaike, je moet je koest houden, of je het nou leuk vindt of niet."

Het komt niet vaak voor dat professor McGonagall mijn voornaam gebruikt, maar als ze dat wel doet weet ik dat het serieus is. Ik knik dus ook gehoorzaam.

"Zou je er ook voor kunnen zorgen dat je vrienden dat goed in hun oren geknoopt krijgen?" vraagt ze er duister aan toe. Ik knik. Ik zal vooral Harry moeten waarschuwen zijn mond te houden in zijn eerste Verweer tegen de Zwarte Kunsten les. Het is al erg genoeg dat ik de hele week strafwerk heb, daar hoeft hij niet bij te komen.

McGonagall perst er een klein glimlachje uit. "Ga nu maar, voordat de lunch voorbij is."

Ik heb niet doorgehad dat de bel is gegaan tijdens ons gesprekje, maar ik merk wel dat ik trek heb. Ik knik een keer vriendelijk naar professor McGonagall en maak dan mijn weg naar de Grote Zaal, waar iedereen al aan het lunchen is. Ik plof tussen Harry en Hermione in. Tegenover me zit Ginny, wie mij gelijk met vragen bekogeld.