Harry Potter's sister - Facing Fate ~DUTCH~

HOOFDSTUK 26 - WRAAK

"Wat is dit voor muziek?" lacht Fred. Ik stop even met het meezingen om hem uit te leggen dat die vraag echt niet kan.

"Kerstmuziek natuurlijk!" roep ik boven de muziek uit. Ik kom nauwelijks boven het geluid uit.

"All I want for Christmas is youuuu!" Richard pakt me bij mijn heupen vast en tilt me op terwijl hij keihard meezingt met het nummer van Mariah Carey. Het boeit me momenteel niet zoveel meer dat er allemaal mensen om me heen staan, kijkend naar wat mijn familie en mij aan het doen zijn, want ik ben vooral heel blij dat we weer samen zijn.

"I don't ask for much this Christmas," zing ik.

"I don't even wish for snow," zingen Stefan en ik samen. We wisselen een brede grijns naar elkaar uit. Dit nummer stond tijdens de kerstdagen altijd aan bij ons thuis – ook wanneer het niet kerst was trouwens. Het is dan ook niet raar dat dit liedje veel herinneringen ophaalt.

"Ik moet zeggen dat dit lied wel iets heeft," roept George boven de muziek uit.

"Yoooouuuuuu babyy!" zingt Fred nu ook mee. Blijkbaar heeft de tweeling het refrein nu al doorgekregen na het een keer te horen, want ook zij zingen uit volle borst mee.

"Het zou me niet verbazen als ze dit nummer al duizenden keren gehoord hebben," fluister-schreeuwt Stefan in mijn oor terwijl we beide naar de roodharige tweeling kijken.

"Nu je het zegt," roep ik lachend terug. Het duurt niet lang voordat onze platenspeler die we met een paar spreuken hebben betoverd om hem harder te laten spelen overgaat naar een nieuw liedje. Het lievelingsliedje van Richard en Stefan.

"I'm driving home for Christmas," zingen ze allebei in een lage stem, waardoor Marie en ik in de lach schieten. Dit hebben ze met zijn tweeën al zo vaak gezongen en het wordt nooit oud. "Oh I can't wait to see those faces."

"Jullie familie is wel gek van kerst, of niet?" lacht Ginny die naar me toe komt gelopen. Nog steeds met mijn blik op mijn broer en vader knik ik grijnzend. Wanneer het refrein begint komen Stefan en Richard naar Marie en mij toegelopen. Stefan pakt mijn hand vast en begint met mij te dansen terwijl Richard dat bij zijn vrouw doet. Lachend zing ik mee terwijl Stefan me alle kanten op laat dansen. Uiteindelijk stopt het nummer precies op de juiste tijd, want ik begin duizelig te worden.

"Goed, wie is er klaar voor het avondeten?" zegt mevrouw Weasley glimlachend bij het zien van onze kerststemming. Het duurt niet lang voordat iedereen aan tafel is komen zitten om te genieten van de geweldige kookkunsten van mevrouw Weasley. Tijdens het dinner praten we over allerlei dingen, maar ik merk dat Marie en Richard veel achterhouden als we ze vragen stellen over hun tijd in Noorwegen en dan het onderwerp snel proberen te veranderen. Dat detail negerend, is het een geweldige avond en heb ik me in lange tijd niet meer zo gelukkig gevoeld.

Het enige wat vandaag beter zou hebben gemaakt is contact met Alec, maar jammer genoeg weet ik dat dat niet kan aangezien zijn vader alweer zijn uil heeft afgepakt – althans, daar ga ik vanuit aangezien ik niks meer van hem hoor sinds het begin van de vakantie.

Na het eten vertrekken de Weasleys, Harry en Hermione naar St. Holisto om bij meneer Weasley op bezoek te gaan, maar Stefan en ik blijven hier om nog even bij te praten met onze ouders. Nadat we een half uurtje met elkaar hebben gekletst over onbenullige zaken die zich op Hogwarts hebben afgespeeld het afgelopen semester, proberen Marie en Richard zich lichtelijk ongemakkelijk een weg uit het gesprek te praten.

"Het is al laat, jongens," zegt Richard. "Marie en ik moeten maar even onze koffers gaan uitpakken, zodat we vanavond direct ons bed in kunnen duiken."

"Het is half 8," zeg ik fronsend. Zo laat is het nou ook weer niet. En bovendien, ze hadden volgens mij nauwelijks spullen mee.

"Het was een lange reis," verontschuldigd Marie haarzelf. Stefan en ik laten ze allebei hun gang gaan, maar zodra ze de kamer uit zijn kijken we naar elkaar.